لطفا منتظر باشید ...
اسلام دين همه پيامبران
در سراسر قرآن اصرار عجيبى هست كه دين، از اوّل تا آخر جهان، يكى بيش نيست و همه پيامبرانْ بشر را به يك دين دعوت كرده اند. در سوره شورى آيه 13 چنين آمده است:شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصّى بِهِ نوحاً وَ الَّذى اَوْحَيْنا اِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ اِبْراهيمَ وَ موسى وَ عيسى. خداوند براى شما دينى قرار داد كه قبلاً به نوح توصيه شده بود و اكنون بر تو وحى كرديم و به ابراهيم و موسى و عيسى نيز توصيه كرديم.
قرآن در همه جا نام اين دين را كه پيامبران از آدم تا خاتم مردم را بدان دعوت مى كرده اند «اسلام» مى نهد. مقصود اين نيست كه در همه زمان ها به اين نام خوانده مى شده است، مقصود اين است كه دين داراى حقيقت و ماهيّتى است كه بهترين معرّف آن، لفظ «اسلام» است. در سوره آل عمران، آيه 67 در باره ابراهيم مى گويد:
ما كانَ اِبْراهيمُ يَهودِيّاً وَ لا نَصْرانِيّاً وَ لكِنْ كانَ حَنِيفاً مُسْلِماً.ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى، حق جو و مسلم بود.
و در سوره بقره آيه 132 در باره يعقوب و فرزندانش مى گويد:
وَ وَصّى بِها اِبْراهيمُ بَنيهِ وَ يَعْقُوبُ يا بَنِىَّ اِنَّ اللّهَ اصْطَفى لَكُمُ الدِّينَ فَلا تَموتُنَّ اِلاّ وَ اَنْتُمْ مُسْلِمونَ.ابراهيم و يعقوب به فرزندان خود چنين وصيّت كردند: خداوند براى شما دين انتخاب كرده است، پس با اسلام بميريد.
آيات قرآن در اين زمينه زياد است و نيازى به ذكر همه آنها نيست.
البتّه پيامبران در پاره اى از قوانين و شرايع با يكديگر اختلاف داشته اند. قرآن در عين اينكه دين را واحد مى داند، اختلاف شرايع و قوانين را در پاره اى مسائل مى پذيرد. در سوره مائده آيه 48 مى گويد:
لِكُلٍّ جَعَلْنا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً.براى هر كدام (هر قوم و امّت) يك راه ورود و يك طريقه خاص قرار داديم.
ولى از آنجا كه اصول فكرى و اصول عملى كه پيامبران به آن دعوت مى كرده اند يكى بوده و همه آنان مردم را به يك شاهراه و به سوى يك هدف دعوت مى كرده اند، اختلاف شرايع و قوانين جزئى در جوهر و ماهيّت اين راه كه نامش در منطق قرآن «اسلام» است تأثيرى نداشته است. تفاوت و اختلاف تعليمات انبياء با يكديگر از نوع اختلاف برنامه هايى است كه در يك كشور هر چند يك بار به مورد اجرا گذاشته مى شود و همه آنها از يك قانون اساسى الهام مى گيرد. تعليمات پيامبران در عين پاره اى اختلافات مكمّل و متمّم يكديگر بوده است.
اختلاف و تفاوت تعليمات آسمانى پيامبران از نوع اختلافات مكتب هاى فلسفى يا سياسى يا اجتماعى يا اقتصادى كه مشتمل بر افكار متضاد است نبوده است; انبياء تماماً تابع يك مكتب و داراى يك تز بوده اند.
