جهان بينى توحيدى - دروس معارف نسخه متنی

جهان بينى توحيدى

همه آن خصائص و خصلت ها كه لازمه يك جهان بينى خوب است، در جهان بينى توحيدى جمع است. تنها جهان بينى توحيدى است كه مى تواند همه آن خصائص را داشته باشد.

جهان بينى توحيدى يعنى درك اينكه جهان از يك مشيّت حكيمانه پديد آمده است و نظام هستى بر اساس خير و جود و رحمت و رسانيدن موجودات به كمالات شايسته آن ها استوار است. جهان بينى توحيدى، يعنى جهانْ «يك قطبى» و «تك محورى» است. جهان بينى توحيدى يعنى جهانْ ماهيّت «از اويى» (اِنّا لِلّه) و «به سوى اويى» (اِنّا اِلَيْهِ راجِعون) (1) دارد; موجودات جهان با نظامى هماهنگ به يك «سو» و به طرف يك مركز، تكامل مى يابند; آفرينش هيچ موجودى عبث و بيهوده و بدون هدف نيست; جهان با يك سلسله نظامات قطعى كه «سنن الهيّه» ناميده مى شود اداره مى شود; انسان در ميان موجودات از شرافت و كرامت مخصوص برخوردار است و وظيفه و رسالتى خاص دارد، مسؤول تكميل و تربيت خود و اصلاح جامعه خويش است; جهانْ مدرسه انسان است و خداوند به هر انسانى بر طبق نيّت و كوشش صحيح و درستش پاداش مى دهد.

جهان بينى توحيدى با نيروى منطق و علم و استدلال حمايت مى شود. در هر ذرّه از ذرّات جهان دلائلى بر وجود خداى حكيم عليم هست و هر برگ درختى دفترى در معرفت پروردگار است.
[ 1ـ بقره / 156.
]

جهان بينى توحيدى به حيات و زندگى معنى و روح و هدف مى دهد، زيرا انسان را در مسيرى از كمال قرار مى دهد كه در هيچ حدّ معيّنى متوقّف نمى شود و هميشه رو به پيش است.

جهان بينى توحيدى كشش و جاذبه دارد، به انسان نشاط و دلگرمى مى بخشد، هدفهايى متعالى و مقدّس عرضه مى دارد و افرادى فداكار مى سازد.

جهان بينى توحيدى تنها جهان بينى اى است كه در آن تعهّد و مسؤوليّت افراد در برابر يكديگر مفهوم و معنى پيدا مى كند، همچنان كه تنها جهان بينى اى است كه آدمى را از سقوط در درّه هولناك پوچى گرايى و هيچى ستايى نجات مى دهد.