نبوّت و ولايت - دروس معارف نسخه متنی

نبوّت و ولايت

حضرت استادنا الاكرم، علاّمه طباطبائى مدّظلّه العالى مى فرمايند:

احكام و نواميس دينى كه يك دسته از آنها همان مقرّرات اجتماعى مى باشند، در ظاهر يك سلسله افكار اجتماعى مى باشند، ارتباط آنها با سعادت و شقاوت اخروى، و به عبارت ساده دينى با نعمت هاى بهشتى و نقمت هاى دوزخى، منوط به واقعيّت هايى است كه به واسطه عمل به آن نواميس و مقرّرات يا ترك آنها در انسان به وجود آمده و در پس پرده حس ذخيره شده و پس از انتقال وى به نشئه آخرت و پاره شدن پرده غفلت و حجاب انّيّت براى انسان ظاهر و مشكوف افتد... پس در زير لفافه زندگى اجتماعى كه انسان با رعايت نواميس دينى به سر مى برد، واقعيّتى است زنده و حياتى است معنوى كه نعمت هاى اخروى و خوشبختى هاى هميشگى از آن سرچشمه گرفته و به عبارت ديگر مظاهر وى مى باشند. اين حقيقت و واقعيّت است كه به نام «ولايت» ناميده مى شود. «نبوّت» واقعيّتى است كه احكام دينى و نواميس خدايى مربوط به زندگى را به دست آورده و به مردم مى رساند و «ولايت» واقعيّتى است كه در نتيجه عمل به فرآورده هاى نبوّت و نواميس خدايى در انسان به وجود مى آيد.
[ 1ـ رجوع به نشريّه سالانه مكتب تشيّع، شماره 2، ص 172 ـ 180.

]