قهرمان ديگر - شخصیت زن مسلمان در میدان پیکار و مبارزه نسخه متنی

ما دختران طارقيم، روي فرشهاي گران قيمت راه مي رويم، اگر رو به دشمن كنيد، با شما همبستر مي شويم، و اگر پشت به دشمن كنيد و سستي به خرج دهيد، از شما جدا مي شويم!

اين دسته زنان، در ميدان پيكار رقص و آهنگ داشتند، و شعار شهوت و خونريزي مي دادند، اما نسيبه مسلمان و ديگر زنان مسلمان، در همان حال، جهاد در راه خدا مي نمودند، مداوا و معالجه بيماران و مجروحان را به عهده داشتند، و آن گاه كه مردان مرعوب مي شدند و پا به فرار مي گذاشتند، نسيبه و ديگر همرزمانش ثبات قدم و پايمردي به خرج مي دادند!

نسيبه مي گويد: وقتي سپاه دشمن در جنگ احد شكست خورد، و افراد آن فراري شدند، زنان آنها نيز سوار اسبها شدند و به دنبال آنان گريختند و گاهي از اسب روي زمين مي افتادند، اما زنان مسلمان استقامت و ثبات قدم داشتند.

اينجاست كه انسان از خود مي پرسد: اين چه روحيه اي بود كه، نسيبه را مسلماني دعوت كننده به اسلام، و مبارزي در كنار پيغمبر(ص) قرار داده بود، و حتي پس از پيامبر نيز، جهاد كرد و مجروح شد و دست او نيز در جنگ قطع گرديد؟!

و آيا چه روحي در وجود زنان قريش قرار داشت، كه در ميدان جنگ دف مي زدند، و وقتي هم حمله ارتش اسلام پيش مي آمد، فرار مي كردند؟!

بايد جواب داد: آنچه نسيبه را بدان تحرك و تلاش وامي داشت، روح اسلام بود،
و چنين روحيه عالي و معنوي را، خدا به زنان مسلمان عطا فرموده است. خدا به مقام نسيبه عظمت بخشيده، و جاودانگي مقام و جلال را نصيب او كرده است.

قهرمان ديگر

باز هم سخن از بانوي قهرمان ديگري به ميان مي آوريم. نام او
هم نسيبه است؛ «نسيبه دختر حارث انصاري». وي نيز از بانوان دانشمند عصر خويش، و از زنان ممتاز و صحابي پيامبر(ص) به شمار مي رفت. اين نسيبه نيز در بيشتر جنگها همرزم و همگام پيامبر اسلام(ص) بوده و بيماران و مجروحان را مداوا و معالجه مي نمود، و با بهترين وجه رسالت انساني و اسلامي خويش عمل مي كرد.

فراموش نكنيم عملي را كه اين بانوي شجاع بدان اقدام مي كرد، كار ساده اي نبود، چه اينكه، رفت و آمد و تلاش در كوران و درگيري جنگ آن هم با نبود امكانات و ابزار مناسب، به سادگي براي همه كس امكان پذير نبود، و نسيبه با اين عمل قهرمانانه و ضروري مي توانست بنيه ارتش اسلام را تقويت كند، و آن را عليه دشمن نصرت و استمداد بخشد. و اگر نبود مداوا و معالجات انجام شده توسط اين زن فداكار، تا حد زيادي لشكر فرسوده و متلاشي مي گشت، زيرا مجروحان و مصدوماني كه روي زمين، قرار مي گرفتند، ناچار بايد ديگران به ياري و حمايت آنان بشتابند، و به همين نسبت از تعداد افراد جنگاور كاسته مي شد و نيروي آنان ضعيف مي گشت و زمينه غلبه دشمن فراهم مي شد، اما نسيبه اين رسالت را عهده دار شده بود، و به خوبي هم از انجام آن برمي آمد، و بالاخره ارتش اسلام را تقويت مي كرد، بدين جهت پيامبر اسلام، به منظور تقدير و تشويق او، سهم او در غنايم جنگي را به اندازه سهم يك مرد قرار داد، تا هم موضع قهرماني او را تقويت كرده باشد، و هم ديگر زنان مسلمان را، نسبت به رسالت خويش و دعوت به اسلام و قيام بر جهاد و فداكاري تشويق و ترغيب نموده باشد.

بنابراين، اسلام نمي خواهد كه زن مسلمان منزوي باشد، و از دعوت به اسلام شانه خالي كند، و نيز نمي خواهد كه زن در گوشه اي راكد و ساكت بنشيند، و از كاروان رسالت و پيشرفت خويش باز ماند، زيرا اسلام مي داند زن عضو فعال هر اجتماعي است، و يك جامعه اسلامي در صورتي كه يك عضو فعال و مهم آن، فلج و از كار افتاده باشد نمي تواند حيات كاملي داشته باشد، و به همين جهت است كه مي بينيم پيامبر اسلام(ص) عنايت زيادي به زنان مسلمان دارد، و براي آنها در آن جنگ، سهمي همچون مردان قرار مي دهد!

و ما نيز از خداي مهربان مي خواهيم، كه ما را از آثار و هدايت چنين بانواني بهره مند فرمايد و اجتماع اسلامي امروز ما را، اجتماع اسلامي اصيل قرار دهد، تا يك زن مسلمان بتواند، همچون يك زن مسلمان واقعي به وظايف و رسالت انساني خويش قيام كند، و روزگار زن مسلمان امروز مانند مادران صدر اسلام، بر اساس مسؤوليت و دعوت به اسلام و حمايت و حفاظت كيان قرآن استوار گردد.