بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید آنچه روحيه ها را شاداب و زندگيها را باصفا مي سازد، «ديدار» است. چه ديدارهاي دوستانه، چه خويشاوندانه! بويژه اگر در ديدارها، سخنان دلنشين گفته شود و خاطرات شيرين و همفكري در مسير گشايش مشكلات.«زيارت» برادران ديني رفتن و «ديدار مؤمنان»، مورد سفارش اولياء دين است؛ كه هم رابطه هاي دروني آحاد امّت را استوارتر مي سازد، هم محبّتها را مي افزايد و هم كدورتها را مي زدايد و هم خدا و رسول را خوشحال مي سازد؛ و چه كار نيكي بهتر از اين؟ ...بجاست كه اين گونه ديدارها به خاطر خدا و با انگيزه خلوص و عمل به سنّت دين باشد، نه روي طمعهاي دنيوي و انگيزه هاي مادّي و سودگرايانه و سوداگرايانه!
محتواي ديدارها
گاهي رفت و آمدها و زيارتها، به جاي سودمندي، زيانبار است و به جاي آنكه بهره تربيتي يا پاداش اخروي داشته باشد، محصولي جز افزايش گناه يا هدر رفتن فرصتها ندارد. هوشياران مي كوشند از همه ديدارها سود ببرند و از تباهي فرصت، جلوگيري كنند.بايد با «حصارشكني»، خود و زندگي خود را از انزوا درآورد و روحيه جمعي و تعاون و همزيستي را تقويت كرد. آنان كه پاي خود و خانواده خود را از رفت و آمد با افراد باايمان و خانواده هاي شريف و بافرهنگ مي برند، راه خير را به روي خود مي بندند. مگر نه اينكه اين گونه انزواها، حالتي از يأس براي انسان پديد مي آورد و افسرده مي سازد و نشاط از چنين زندگيهايي رخت برمي بندد؟!امام صادق(ع) به اصحاب خويش سفارش مي فرمود:«تَزاوَرُوا و تلاقوا و تَذاكروا اَمْرَنا وَ اَحْيُوهُ»(1)«به ديدار و ملاقات يكديگر برويد و «امر» ما را ياد كنيد و به ياد هم آريد و آن را زنده نگهداريد.» اين حديث، محتواي سازنده و تربيتي و جهت دار و هدفدار بودن ديدارها را تبيين مي كند. ملاقاتهايي كه شيعيان اهل بيت * آنكه برادر مؤمن خود را ديدار مي كند، پاداشي بزرگتر از شخصِ ديدارشده دارد.داشتند، محتوايي مكتبي داشت و به توصيه امام، مي بايست در راستاي «احياي امر» و زنده نگهداشتن مرام و مكتب و فلسفه سياسي امامت شد، تا «امّت»، روح و جان يابد و به بيراهه نيفتد.
بهره هاي ديدار
مناسب است در سايه ملاقاتها و ديد و بازديدها، خانواده ها و افراد، از دردها و مشكلات يكديگر آگاه شوند و در حدّ توان، در رفع آنها بكوشند. مشورت و همدلي و همدردي، گوشه اي از اين بهره ها است. تشريك مساعي در حلّ معضلات و رسيدگي به نيازمندان، گوشه اي ديگر.«خيثمه» مي گويد: خدمت حضرت امام باقر(ع) رسيدم تا با آن حضرت خداحافظي كنم. امام فرمود:«اي خيثمه! هر كدام از دوستان و هواداران ما را ديدي، سلام ما را به آنان برسان و آنان را به تقواي الهي توصيه كن و سفارش كن كه توانگرانشان به فقيران سر بزنند، توانمندان به ناتوانان سركشي كنند، زندگان در تشييع جنازه مردگان شركت كنند، در خانه هاي هم، يكديگر را ديدار كنند. اين گونه ديدارها سبب احياء امر ما (خطّ ولايت و رهبري اهل بيت) مي گردد.»(2)اگر ديدارها، چنين بركتهايي نداشته باشد، جز اتلاف وقت و سرمايه چيزي نيست!وقتي جمعي دور هم مي نشينند و ساعاتي را به صحبت مي گذرانند، در جمع بندي پاياني، اگر ديدند از آن همه صحبت، چيزي نه در ياد مانده، نه سودي به كف آمده، دريغ از آن اتلاف فرصت! امّا اگر بحثهاي علمي و اجتماعي، به روشنگري افكار كمك كند، نقل خاطرات و سرگذشتها، براي ديگران عبرت آموز و راهگشا باشد، بازگويي حالات ديگران، حسّ همدردي و كمك رساني را تقويت كند، اينجاست كه ملاقات، به بهره وري رسيده است.
زيارت مؤمن
در يك جامعه ايماني، همبستگي اهل ايمان ضروري است. اين پيوند، در سايه ديدارها پديد مي آيد و استحكام مي يابد. در روايات، بابي تحت عنوان «زيارة المؤمن» است كه به اين گونه ديدارها تأكيد دارد. امام صادق(ع) فرموده است:«مازارَ مسلمٌ اَخاهُ المسلمَ في اللّه ِ وَللّه ِ الاّ ناداهُ اللّه ُ عزّ و جلّ: ايّها الزّائرُ طِبْتَ وَ طابَتْ لَكَ الجنّةُ»(3)«هيچ مسلماني برادر ديني اش را در راه خدا و براي خدا زيارت نمي كند، مگر آنكه خداي متعال به او ندا مي دهد: اي ديداركننده! خوش به حالت، بهشت براي تو سزاوار و گوارا باد!»در اين ديدارها، دو ركن وجود دارد: ديداركننده و ديدارشده (زائر و مَزور). آنكه پيشقدم در زيارت مي شود، فضيلت بيشتري دارد و پاداشي افزونتر. اين سخن پيامبر اكرم(ص) است كه فرمود:«الزّائر اَخاهُ المسلم اَعْظَمُ اَجْرا مِنَ المَزُور.»(4)«آنكه برادر مؤمن خود را ديدار مي كند، پاداشي بزرگتر از شخصِ ديدارشده دارد.»آنان كه «كار» را بهانه كاستن از ديدارها و صله رحمها و رفت و آمدها مي كنند، بايد خود اينها را هم كار به حساب آورند، بلكه از بهترين كارها. اين، اقتدا به سيره رسول اكرم(ص) احوالپرسي تلفني هم خيلي خوب است و نوعي صله رحم محسوب مي شود، ولي جاي «ديدار حضوري» را پر نمي كند
لطفا منتظر باشید ...
