لطفا منتظر باشید ...
علما حافظان استقلال كشور
كشور ايران سالهاست كه هويتى شيعى دارد و علماى بزرگ شيعه حفظ استقلال كشور ايران را اوجب واجبات مى دانستند. آنان هيچ گاه صلاح نمى دانستند كه پايه هاى اساسى تنها حكومت به ظاهر شيعى در جهان متزلزل شود و ايران دچار بحران گردد مگر زمانى كه امكان جانشينى حكومتى بهتر و مناسب تر وجود مى داشت.از اين روى زمانى كه با مشكل و فساد در دستگاه حكومتى مواجه مى شدند حزم و احتياط را از دست نمى دادند و با آرامش سخن مورد نظر خود را اعلام مى كردند. در صورتى كه نتيجه بايسته از آن حاصل نمى شد وارد ميدان مبارزه جدّى مى شدند.ميرزاى شيرازى در ارتباط با قرارداد رژى دقيقاً از اين روش استفاده كرد. با دورانديشى و كياست آن گونه كه خود به درباريان وعده حلّ مشكل را داده بود18 مشكل را حلّ كرد.وى در تلگرافهايى كه براى شاه ارسال داشت در ابتدا با نصيحت و موعظه در صدد رفع مشكل برآمد. ولى دربار نه تنها نسبت به نصايح و خواسته هاى ميرزا گوش فرانداد و دل نسپرد بلكه در صدد تخطئه و توهين به ميرزا برآمد.
ميرزا بعد از طى مراحل و شرايط امر به معروف و نهى از منكر و اتمام حجت تصميم قاطع خود را به مردم اعلان كرد و استقلال ايران را بازگرداند:در اين باره يكى از صاحب نظران مى نويسد:(ميرزاى شيرازى مردى دورانديش و با كياست بود و هيچ گاه كارى كه منجر
به ضعف قدرت ناصرالدين شاه و پيشرفت نفوذ خارجيان مى شد نمى كرد. ولى در مورد دادن انحصار توتون و تنباكو كه سلطه خارجيان را به دنبال داشت جدّاً تصميم به مبارزه مى گيرد و مخالفت با دربار ايران را تجويز مى كند19.)امام از شيوه برخورد ميرزا با دربار به خوبى ياد مى كند و روش او را براى استقلال مملكت مى ستايد.امام بسيار از تلاشهايى كه عالمان بزرگ دين براى نجات كشور از سقوط كرده اند ياد مى كند. يكى از مشخصه هاى بارز حوزه هاى علميه را حفظ استقلال و تماميت سرزمين اسلامى مى داند.(در همين اعصار اخيره نجات كشور از سقوط قطعى مرهون مرجع وقت (مرحوم ميرزاى شيرازى) و همّت علماى مركز بوده است. حوزه هاى علميه هميشه حافظ استقلال و تماميت مملكت اسلامى بوده اند20.)
عقل بزرگ
ميرزاى شيرازى شخصيتى بود كه به عقل و انديشه بها مى داد و به كسانى كه از عقل كافى برخوردار نبودند اجازه اجتهاد نمى داد21.آنان كه در باره ميرزا سخن گفته اند عقل و درايت هوشيارى و تدبير و بينش سياسى ميرزا را ستوده اند.شيخ آقابزرگ در اين باره مى نويسد:(و امّا عقله فقد حيّر السياسيّين من الملوك والسلاطين والوزراء الكاملين وأذعن لعقله وتدبيره اهل العلم بالتدبير ولم يبق أحد من عقلاء الدنيا إلاّ وصدّق انه اعقل منه22).سياستمداران كامل آن روز مانند پادشاهان و وزراء از عقل و بينش او در حيرت بودند و انديشه وران به تدبير و خرد كامل وى اعتقاد داشتند.تكيه امام بر عقل و درايت ميرزا و معرفى وى به عنوان (عقل بزرگ) براى اثبات اين نكته است كه تصميم بر تحريم تنباكو نشأت از بينش سياسى و عقل و فراست وى مى گيرد.اساساً اين كه شاگردان بنام شيخ انصارى كه خود مجتهد مسلم بودند مانند: ميرزا حبيب اللّه رشتى ميرزا حسن آشتيانى و آقا حسن نجم آبادى و ميرزا عبدالرحيم نهاوندى وى را به عنوان مرجع برگزيدند حكايت از عمق بينش سياسى و عقل ميرزا مى كند.تنظيم برنامه حوزه عدم استقبال از ناصرالدين شاه در سال 1287 پس
فرستادن پولى كه شاه براى ايشان فرستاده بود23 حلّ مسائل مهم جهان اسلام: قضيه تاراج چهارمحال يهوديان همدان گرفتارى شيعيان به دست افغانها خريدارى زمينهاى طوس به وسيله دولت روسيه 24 و... نشانگر عمق بينش و كمال كاردانى و خِرَد اوست.
