فصل اول اطلاعات جغرافيايى - تانزانیا نسخه متنی

تهيه و تنظيم: شبكه مبلغين افتخارى

فصل اول اطلاعات جغرافيايى

1-1 ويژگى هاى جغرافيايى

جمهورى فدرال تانزانيا شامل «تانگانيكا» در قسمت آفريقا و جزاير مجاور آن يعنى «زنگبار» و «پمپا» است. «تانگانيكا» در ساحل شرقى آفريقا و «زنگبار» و «پمپا» در اقيانوس هند قرار دارد. اين دو جزيره تا ساحل «زنگبار» 40 كيلومتر فاصله دارد و در شمال شهر «دار السلام» واقع است.
1
از چند جزيره كوچك مرجانى تشكيل شده است.
2
1-1-1 طول و عرض جغرافيايى كشور: 1-1-2 طول عرض جغرافيايى مركز كشور: 1-1-3 مساحت كشور: مساحت جمهورى فدرال تانزانيا 087،945 كيلومتر مربع است. ناحيه اصلى تانزانيا
تانگانيكا
626،942 كيلومتر مربع و مساحت زنگبار 461،2 كيلومتر مربع است.
3
1-1-4 طول مرزهاى آبى و خشكى: 1-1-5 كشورهاى مجاور و طول مرز مشترك با آنها: تانزانيا از شمال با كنيا و اوگاندا، از شمال غربى با رواندا و بوروندى، از مغرب با زئير از جنوب غربى با زامبيا و مالاوى و از جنوب با موزامبيك مرز مشترك دارد.
4
1-1-6 دريا و درياچه هاى مرزى:درياچه «تانگانيكا» مرز آبى بين كشور تانزانيا و زئير را تشكيل مى دهد.
5

1-2 ويژگى هاى طبيعى

1-2-1 حداقل و حداكثر ارتفاع از سطح دريا:بلندترين منطقه اين سرزمين قله «كليمانجارو» با حدود 5950 متر ارتفاع و پست ترين منطقه كف درياچه «تانگانيكا» در حدود 358 متر پايين تر از سطح دريا مى باشد.
6
1-2-2 ارتفاع مركز كشور از سطح دريا: كو «كليمانجارو» كه مرتفع ترين كوه آفريقا مى باشد در ناحيه شمالى تانزانيا واقع است. علاوه بر «كليمانجارو» قله «نگرونگرو» نيز در اين منطقه قرار دارد كه دهانه آتشفشان آن بيش از 20 كيلومتر عرض دارد. در تانزانيا و به طور كلى در شرق آفريقا شكافها و گسل هاى زيادى به وجود آمده است.
7
1-2-3 مساحت مناطق كوهستانى، نوع پوشش گياهى و موقعيت آنها:1-2-4 مساحت مناطق كويرى و موقعيت آنها: 1-2-5 مساحت جنگل هاى طبيعى و موقعيت آنها:1-2-6 مساحت مراتع و موقعيت آنها: 1-2-7 مساحت درياچه ها و موقعيت آنها:وجود شكافها و گسلهاى متعدد در شرق آفريقا، موجب به وجود آمدن درياچه هايى در اين منطقه شده است. بزرگترين اين درياچه، درياچه «ويكتوريا» در شمال، درياچه «يناسا» در جنوب و درياچه «تانگانيكا» در غرب تانزانيا مى باشد.
8
1-2-8 رودخانه هاى مهم
مرزى و غيره
و متوسط آبدهى آنها:چند رودخانه دائمى بزرگ در تانزانيا وجود دارد كه اين رودخانه از آب اضافى مناطق مرطوب و بارانى تشكيل شده اند. بزرگترين رودخانه تانزانيا، رودخانه «روفيجى» است كه از ارتفاعات جنوبى سرچشمه مى گيرد. اين رودخانه با آبدهى اى در حدود Cum 133/1 در ثانيه يكى از بزرگترين رودخانه هاى آفريقا است كه عامل بالقوه اى براى توسعه آبيارى و نيروى هيدروالكتريك مى باشد. رودخانه هاى «رووا»، «وامى» و «پانگانى» نيز كه از كوه هاى مختلف از جمله «كليمانجارو» سرچشمه مى گيرند به اقيانوس هند مى ريزند. اكثر رودخانه هاى اين كشور ب حوضه هاى داخلى و يا درياچه هاى «تانگانيكا»، «ويكتوريا» و «نياسا»
مالاوى
مى ريزند.
9
1-2-9 يخچالهاى طبيعى و موقعيت آنها: 1-2-10 سرانه فضاى سبز در شهرهاى مهم:

1-3 ويژگى هاى آب و هوايى

آب و هواى تانزانيا از نوع آب و هواى استوايى است كه به خاطر ارتفاعات بلند در سرزمين اصلى و نسيم دريا در جزاير از ميزان گرماى آن كاسته مى شود.
10
1-3-1 حداقل و حداكثر دماى كشور در طول سال و موقعيت آنها:1-3-2 حداقل و حداكثر دماى مركز كشور در طول سال:1-3-3 متوسط بارندگى ساليانه: 1-3-4 حداقل و حداكثر ميزان بارندگى در سال و موقعيت آنها:در اين سرزمين ريزش باران از جايى به جاى ديگر و از زمان به زمان ديگر متفاوت است. در بعضى از قسمت هاى كشور حدود 3000 ميليمتر باران در سال مى بارد، در حالى كه در قسمت هاى شرق و شمالى فلات مركزى بارانى كمتر از 500 ميليمتر مى بارد. در بيشتر نواحى كشور، اكثر بارندگى در يك فصل يعنى از ماه دسامبر تا ماه مه مى باشد، اگر چه در بعضى نواحى بيشترين ميزان بارندگى در ماه هاى اكتبر، نوامبر و آوريل است. جدا از مساله فصل خشكسالى طولانى، در بيشتر قسمت هاى كشور، يك نوسان در ريزش باران سالانه، از سالى به سال بعد وجود دارد كه اين نوسان در توليد محصولات كشاورزى اثر مى گذارد.
11
1-3-5 متوسط بارندگى در مركز كشور: 1-3-6 تعداد روزهاى آفتابى مركز كشور در طول سال:1-3-7 وضعيت آلودگى هوا در مركز كشور و شهرهاى مهم:

1-4 ويژگى هاى جمعيتى

1-4-1 تعداد جمعيت
تراكم جمعيت در كشور، نرخ رشد و ميزان مرگ و مير
:

1-4-2 تركيب سنى و جنسى جمعيت: براساس نتايج سرشمارى 28 آگوست 1988، تعداد مردان 511،327،11 نفر و تعداد زنان 825،846،11 نفر ثبت شده است.
12
1-4-3 تركيب جمعيت شهرى و روستايى:در سال 1994، 4/24 درصد جمعيت در شهرها زندگى مى كردند.
13
1-4-4 جمعيت مركز كشور و شهرهاى مهم:1-4-5 دين و مذهب و تركيب جمعيتى آنها: در اين سرزمين مردم تابع مذاهب اسلام و مسيحيت و يا آيين هندو هستند و بسيارى از آفريقائيان پايبند به آداب و رسوم سنتى هستند. بيش از 97 درصد جمعيت زنگبار و 13 مردم تانزانيا مسلمان هستند. بيشتر جمعيت جامعه آسيايى اسماعيلى هستند. اقليت هاى مذهبى را آنيميستها، هندوها و مسيحيها تشكيل مى دهند. تعداد آنيمستها رو به كاهش است و به ديگر اديان خصوصا اسلام گرايش پيدا مى كنند.مراكز، انجمن ها و نهادهاى اسلامى در اين كشور عبارت است از: - شوراى اسلامى تانزانيا: در سال 1969 تاسيس شده و فقط بر امور مسلمانان سرزمين اصلى تانزانيا نظارت دارد. رييس اين شورا، «شيخ حميد بن جوما بن حميد» مى باشد.- شوراى عالى مسلمانان: در سال 1991 تاسيس شده و بر امور مسلمانان زنگبار نظارت دارد. - كميسيون تراست و واكف

در سال 1980 و در زنگبار تاسيس شده و رييس آن «يوسف عبد الرحمن محمد» است.
14
1-4-6 نژادها و اقوام و تركيب جمعيتى آنها: در تانگانيكا بيش از 120 قبيله و طايفه وجود دارد كه بزرگترين آنها «سوكوما» و «نياموزى» مى باشد. در زنگبار علاوه بر آفريقاييان گروه هاى زيادى از اعراب، هنديها و فارسها نيز ديده مى شوند.
15
1-4-7 زبان و گويش ها و تركيب جمعيتى آنها:زبان رسمى «سواحيلى»
Swahili
و انگليسى است. همچنين زبانهاى محلى متعددى نيز بكار مى رود.
16
زبان انگليسى علاوه بر اينكه در بين مردم بكار مى رود، در مدارس نيز كاربرد وسيعى دارد. زبان سواحيلى ريشه «بانتو» دارد و لغاتش با اضافاتى از عربى، انگليسى، هندى و پرتغالى بسط داده مى شود. بيش از 95 درصد مردم به زبانهاى بانتو صحبت مى كنند كه در حدود 100 زبان آن مشخص شده است. در شمال و شمال مركزى تانزانيا سه خانواده زبان اصلى ديگر وجود دارد. زبان عربى به طور گسترده اى در سواحل و در جزاير زنگبار و پمبا در بين اعراب تكلم مى شود. هندى هاى مقيم تانزانيا به زبان گجراتى، هندى و پنجابى صحبت مى كنند.
17
1-4-8 خط:

فصل دوم اطلاعات سياسى

2-1 تاريخچه

درباره شرق آفريقا، قديمى ترين اثرى كه موجود است، «پريپلوس» نام دارد كه توسط يك دريانورد رومى در سال 54 ميلادى نوشته شده است. در اين اثر آمده كه تجار عرب در سواحل شرقى آفريقا دائما در رفت و آمد بودند و تعدادى از اعراب در قرن هفتم و دهم به اين ناحيه كوچ كردند. در سال 950 ميلادى يك دريانورد مسلمان همراه پسران خود از جنوب ايران به اين منطقه مهاجرت كرد و در اين ناحيه امپراتورى زنگبار يا كشور «سپاهان» را تاسيس نمود. در سال 1965 يكى از پسران به حكومت «كيلوا»
در ساحل شرقى تانگانيكا
گماشته شد. زنگبار تا اواخر قرن پانزدهم به عنوان مركز تجارى شرق آفريقا محسوب مى شد و اعراب نفوذ زيادى در اين منطقه داشتند، تا آنكه در اوايل قرن شانزدهم پرتغاليها به علت برترى نظامى خود موفق به اشغال اغلب بنادر اين ناحيه شدند. با سقوط يكى از پايگاه هاى نظامى پرتغالى ها در «فورت عيسى» كه هم اكنون در كنيا قرار دارد، عمانيها در سال 1668 بر منطقه حكمفرما شده و جزاير پمبا وكيلوا به عنوان پايگاه هاى اوليه آنها قرار گرفت. به دنبال شورش بوميان شرق آفريقا و درگيرى آنها با عمانيها در سال 1741 سلسله عمانيها سرنگون گرديد و سلسله «بوسيدى» به رهبرى «احمد بن سيد بوسيدى» كه مقرش در عمان بود بر سر كار آمد. بعد از آن در جهت گسترش نفوذ عمانيها «سيد سعيد بن سلطان» حاكم عمان زمام امور را بدست گرفت كه از سال 1805 تا 1856 بر اين ناحيه حكومت كرد. در سال 1840 سلطان سعيد پايتختش را از مسقط به زنگبار انتقال داد تا بتواند قسمت اعظم شرق آفريقا را تحت كنترل خود درآورد. در سال 1862 «مجيد» پسر سلطان سعيد جانشين پدر شد و حكومت وى توسط انگلستان و فرانسه به رسميت شناخته شد. با توجه به رشد بازرگانى در منطقه، مجيد تصميم گرفت بندر جديدى به نام «دار السلام» بنا نهاد كه تا زمان مرگ وى در سال 1870 ساختمان آن پايان نيافت. در سال 1886 انگليس و آلمان بدون مشورت حاكم زنگبار
برجاش
براى مشخص كردن حيطه فرماندهى خود قراردادى امضا نمودند. بر طبق اين قرارداد قلمرو سلطان به جزاير زنگبار، پمبا، لامو و كرانه ساحلى محدود شد و مرزهاى فعلى بين تانزانيا و كنيا توسط استعمارگران مشخص گرديد. «برجاش» در سال 1888 در گذشت و جانشين وى «سلطان خليفه بن سيد» با دريافت 200 هزار پوند از آلمانيها حق حكومت بر ساحل را بر آن ها اعطا كرد. همچنين كمپانى سلطنتى انگليس در ازاى پرداخت سالانه 11 هزار پوند امتيازات زيادى از سلطان دريافت نمود. در سال 1890 قراردادى بين دو دولت آلمان و انگليس منعقد شد و تانگانيكا و زنگبار تحت قيموميت انگلستان قرار گرفت.در سال 1903 يك مشاور انگليسى براى كمك به دولت در امور مالى اعزام شد از اين زمان به بعد اداره زنگبار از تانگانيكا جدا شد و با شكست قيام «خالد بن برجاش» مردم زنگبار سلطه حكومت انگلستان را پذيرفتند. به مرور از اختيارات سلطان حاكم كاسته شد و مقامات انگليسى در دستگاه ادارى بكار گرفته شدند. در سال 1908 دادگاه سلطان نيز تحت كنترل قضات انگليسى در آمد. در سال 1911 زبان «سواحيلى» به جاى زبان عربى به عنوان زبان رسمى اعلام شد. با شروع جنگ جهانى اول، نيروهاى آلمانى در اين منطقه در مقابل نيروهاى انگليسى صف آرايى كردند و از اين طريق جنگ به آفريقاى شرقى نيز كشيده شد. بعد از شكست قواى متحدين، بريتانيا به طور كامل بر اين منطقه حاكم شد. بعد از جنگ جهانى دوم نيز سازمان ملل متحد انگليس را به عنوان قيم و سرپرست منطقه تانگانيكا و زنگبار تعيين كرد.

- استقلال زنگبار

بعد از جنگ جهانى دوم، اولين حركت هاى ضد استعمارى در كشورهاى آفريقاى شرقى شكل گرفت. در زنگبار نيز با به وجود آمدن چندين حزب ناسيوناليستى و مبارزات مردم، بالاخره در 9 دسامبر 1963 استقلال خود را به دست آورد و اعراب جزيره قدرت را در دست گرفتند. حزب «آفروشيرازى» از استقلالى كه نتيجه آن به حاكميت رسيدن اعراب بود چندان راضى نبود. اين حزب به تدريج گرايش به چپ پيدا نمود و توانست در ژانويه 1964 قدرت را با كودتايى در دست بگيرد. «عيد كرومه» رهبر حزب آفرو شيرازى به عنوان رييس جمهور زنگبار قدرت را در دست گرفت و شش روز بعد حكومت زنگبار خود را به عنوان جمهورى خلق زنگبار اعلام نمود. به دنبال آن كارشناسان انگليسى از زنگبار خارج شدند و به جاى آن ماموران و متخصصان آلمان شرقى وارد كشور شدند. اين جمهورى بعد از اعلام استقلال توسط شوروى، چين، كره شمالى، چكسلواكى، يوگسلاوى و آلمان شرقى به رسميت شناخته شد. آمريكا از نفوذ شوروى و چين در اين جمهورى از آن جهت كه اين كشور محل نمايش كمونيسم در شرق آفريقا شود، نگران بود.

- استقلال تانگانيكا

منطقه تانگانيكا از ديرباز به خاطر مجاورت با زنگبار مورد نظر بوده است. تا قبل از جنگ جهانى دوم وقايع اين سرزمين تابع تحولات جزيره زنگبار بوده و به عنوان مدخلى براى ورود از زنگبار به آفريقاى شرقى داراى اهميت بوده است. بعد از شكست آلمان در جنگ جهانى اول، تانگانيكا همچون زنگبار از طرف جامعه ملل تحت قيموميت انگليس ها قرار گرفت. در سال 1946 اين سرزمين تحت قيموميت سازمان ملل و تحت اداره انگليس در آمد. در سال 1954 «جوليوس نايرره» حزب اتحاد ملى آفريقايى تانگانيكا
تانو
را تاسيس نمود، اين حزب از سازمان ملل تقاضاى استقلال نمود و با تاكيد سازمان ملل انگلستان موظف شد تانگانيكا را براى خود مختارى و استقلال آماده نمايد. در سال 1960 «نايرره» نخست وزير تانگانيكا شد و در 9 سپتامبر 1961 استقلال تانگانيكا اعلام و يكسال بعد از آن حكومت جمهورى اعلام شد.

- اتحاد بين تانگانيكا و زنگبار

نگرانى هاى آمريكا از بابت نفوذ احزاب چپ از جمله حزب «امه» به رهبرى «عبد الرحمن محمد بابو» موجب شد، آمريكا دولت هاى تانگانيكا و زنگبار را تحت فشار گذارد كه منجربه امضاى قراردادى مبنى بر اتحاد دو كشور در 23 آوريل 1964 شد و به اين ترتيب جمهورى فدرال تانزانيا شكل گرفت.در تاريخ 4 آوريل لايحه اى در جلسه اضطرارى مجلس در تانزانيا تصويب شد. در اين لايحه به موارد زير اشاره شده بود:1- جمهورى جديد طبق قانون اساسى تانگانيكا اداره خواهد شد و براى زنگبار تا زمانى كه قانون اساسى جديد اتحاديه تصويب گردد يك هيات اجرايى محلى با قدرت محدود براى انجام امور داخلى تشكيل خواهد شد. 2- اتحاديه جديد تانگانيكا و زنگبار، «جوليوس نايرره» را به عنوان اولين رييس جمهور و «شيخ عبيد كرومه» را به عنوان يكى از معاونين رييس جمهور مى پذيرد. 3- مجلس اتحاديه كه مركب از نمايندگان زنگبار و نمايندگان اجرايى اتحاديه خواهد بود، داراى قدرت ويژه اى در امور خارجى، پليس، مهاجرت، تابعيت و تجارت خارجى خواهد بود. در 25 آوريل «نايرره» در مجلس، اتحادى بين تانگانيكا و زنگبار را بى رابطه با كشمكش هاى سياسى خواند و آن را آغاز اتحاد در سطح وسيعتر و تشكيل فدراسيون شرق آفريقا ناميد. در سال 1977 نيز قانون اساسى جديد به تصويب رسيد.
18

2-2 ويژگى هاى عمده حكومت در قانون اساسى

جمهورى فدرال تانزانيا در 26 آوريل 1964 تاسيس و در 25 آوريل 1977 قانون اساسى اين جمهورى وضع شد. مجلس ملى تانزانيا، قدرت قانونگذار اين جمهورى فدرال است. رييس جمهور، رييس كشور، رييس دولت و فرمانده كل نيروهاى مسلح بگيرد و نخست وزير مسوول اداره امور دولت است.
19
2-2-1 ساختار نظام برنامه ريزى در كشور:

2-3 ساختار قوه مجريه

قدرت اجرايى به دست رييس جمهور است و از طريق آراى عمومى براى 5 سال انتخاب مى شود. رييس جمهور بايد حداقل 40 سال داشته باشد و تا دو دوره 5 ساله مى تواند اين پست را بر عهده داشته بگيرد. رييس جمهور دو معاون دارد كه يكى از آن ها رييس جمهور زنگبار و ديگرى نخست وزير جمهورى فدرال است. اگر رييس جمهور از تانگانيكا باشد، معاون اول بايد از زنگبار انتخاب شود و بالعكس. رييس جمهور كابينه را با مشورت نخست وزير انتخاب مى كند. وزراى كابينه از نمايندگان مجلس ملى مى باشند. ايالت زنگبار، در مسايل داخلى به طور مستقل عمل مى كند. رييس جمهور اين ايالت براى مدت حداكثر دو دوره 5 ساله، با راى مردم انتخاب مى شود. نخست وزير نيز توسط رييس جمهور منصوب مى شود. اعضاى شوراى عالى انقلاب كه احداكثر 20 نفر مى باشند نيز به انتخاب رييس جمهور و نخست وزير منصوب مى شوند. در آگوست 1993، مجلس ملى پيشنهادى مبنى بر اينكه ساختار اجرايى مجزايى نيز براى تانگانيكا وضع شود تصويب نمود.
20
2-3-1 مسوولان اصلى حكومت
تا سطح وزير
:

2-4 ساختار قوه مقننه

براساس مواد قانون اساسى 1977
و اصلاحاتى كه بعدها روى آن انجام شد
قدرت قانونگذارى به عهده مجلس ملى است كه اعضاى آن براى 5 سال انجام وظيفه مى كنند.به غير از افرادى كه از طريق انتخابات مستقيم به مجلس راه مى يابند، عده اى نيز به مجلس ملى معرفى مى شوند، كه اين عده تعدادشان كمتر از دسته اول است. 5 نفر از مجلس نمايندگان زنگبار جزو اعضاى معرفى شده مجلس ملى مى باشند. در مورد افزايش تعداد اعضاى مجلس ملى كميسيون انتخابات تصميم مى گيرد. در ژانويه 1985 نيز قانون اساسى ايالت زنگبار تصويب كرد كه نمايندگان پارلمان زنگبار از طريق انتخابات مستقيم انتخاب شوند. اعضاى مجلس نمايندگان اين ايالت 55-45 نفر مى باشند. تصميم بر اين است كه اصلاحاتى در قانون اساسى به عمل آيد و دولت و قانون جداگانه اى براى تانگانيكا وضع شود. قانون اساسى توسط اعلاميه پارلمان جمهورى فدرال مى تواند اصلاح شود و اصلاحات زمانى مطرح مى شود كه 23 همه اعضاى مجلس به آن راى دهند. آخرين انتخابات مجلس ملى در 28 اكتبر 1990 برگزار شد. از كل 291 كرسى: 50 كرسى براى زنان، 15 كرسى براى نمايندگان سازمان حزب انقلابى تانزانيا، 15 كرسى براى روساى انتصابى، 25 كرسى براى كميسيونرهاى منطقه اى، 5 نفر از اعضاى انتخابى مجلس نمايندگان زنگبار، اختصاص يافت. همچنين در آخرين انتخابات عمومى زنگبار، كه در تاريخ 21 اكتبر 1990 برگزار شد، از 50 كرسى مجلس: 5 كرسى به كميسيونرهاى منطقه اى، 10 كرسى به روساى انتصابى، 10 كرسى به نماينده سازمان هايى كه با CCM و زنان در ارتباط هستند اختصاص يافت.
21
2-4-1 مسوولان مهم در قوه مقننه: 2-4-2 وضعيت اقليت در قوه مقننه: 2-4-3 وضعيت قوانين اسلامى:

2-5 سيستم قضايى

تانزانيا از كميسيون دائمى بازرسى، دادگاه استياف، ديوان عالى، دادگاه بخش و دادگاه مقدماتى تشكيل شده است: - كميسيون بازرسى دائمى: در قانون اساسى اين كميسيون براى بررسى هر نوع سو استفاده از قدرت ايجاد شده است.- دادگاه استيناف: اين دادگاه در سپتامبر 1979 تاسيس و در واقع جايگزين دادگاه استيناف آفريقاى شرقى شد. اين دادگاه شامل رييس دادگسترى و چهار قاضى مى باشد.- ديوان عالى: اداره مركزى آن در دار السلام است و شعباتى در تمام بخش ها دارد. اين ديوان شامل يك رييس
Jajiliangozi
و 24 قاضى مى باشد.- دادگاه بخش: اين دادگاه در هر منطقه تشكيل مى شود و توسط دادرس مقيم و يا دادرس بخشى اداره مى شود. اين دادگاه ها نيز در هر بخش تشكيل مى شوند و توسط دادرس هاى مقدماتى اداره مى گردند. آنها قلمرو قضايى محدودى دارند و حق استيناف به دادگاه هاى بخش و سپس به ديوان عالى وجود دارد. - دادگاه مردمى: اين دادگاه در سال 1970 در زنگبار تاسيس شد. رييس دادگاه توسط مردم انتخاب مى شود كه دو دستيار دارد. استقلال قضات توسط موادى از قانون اساسى تامين شده است. فقط در مواردى كه اعمال خلاف اخلاق و يا ناشايستگى آنها ثابت شود، رييس جمهور مى تواند حكم عزل آنها را صادر نمايد.
22
2-5-1 مسوولان مهم در قوه قضائيه: