اسلام و تربيت فرزند - اسلام و تربیت فرزند (7) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اسلام و تربیت فرزند (7) - نسخه متنی

تقی متقی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فرهنگ جهاد ـ شماره 36 ،تابستان1383

اسلام و تربيت فرزند

«قسمت هفتم»

ترجمه: تقى متقى

مرحله چهارم: كودكى و نوجوانى

دوره كودكى و نوجوانى از پايان سال هفتم عمر كودك آغاز و تا پايان چهارده سالگى ادامه مى‏يابد. اين دوره، دوره آماده‏سازى شخصيت كودك براى بلوغ و پختگى و عضويت در اجتماع بزرگ‏تر است. در آغاز اين مرحله يا يك سال قبل از آن، رفته رفته تقليد كودك از بزرگ‏ترها پايان مى‏گيرد و توجه او به دور و بر خويش بيشتر خواهد شد. چنان كه تواناييهاى عقلى او نيز قدرت تصور مفاهيم انتزاعى و درك مفاهيم معنوى را خواهد داشت.

در اين دوره، كودك درباره ذات خويش انديشه مى كند و خود را موجودى مستقل مى‏يابد كه اراده‏اش غير از اراده بزرگ‏ترهاست. از اين رو «مى‏كوشد با رفتارى كه مايه عصبانيت خانواده را فراهم مى‏كند آنان را به چالش كشد تا موجوديت مستقل خود را علنى سازد.»[1]

او مى‏كوشد تا بر استقلال داشتن خود با وسايل و موضع‏گيريهاى مختلف تأكيد ورزد؛ مواضعى كه غالباً مخالف چيزهايى است كه در دوره قبل با آنها انس و الفت گرفته بود؛ در نتيجه هر آنچه را كه به وى اختصاص و تعلق دارد به اسلوب و شيوه ويژه‏اى كه خود مى‏فهمد اختيار مى‏كند: ذوق خاصى در انتخاب لباسهايش به خرج مى‏دهد؛ در كسب مهارتهاى فكرى و علمى به طور انفرادى تمايل نشان مى‏دهد و مى‏كوشد تا ارتباطهاى اجتماعى با ديگر كودكان را به طريقى كه خود مى‏پسندد، بنيان نهد و سامان دهد.

اين دوره، از مهم‏ترين دوره‏هايى است كه والدين مى‏بايد توجه بيشترى در جهت تربيت كودك از خود نشان دهند؛ زيرا نخستين دوره‏اى است كه كودك در آن گام در پيوندهاى اجتماعى وسيع‏ترى مى‏گذارد كه در گذشته سابقه نداشته، و آن مرحله ورود به مدرسه است.

از عوامل مؤثر در ايجاد آمادگى و تكوين شخصيت كودك، نحوه ارتباط او با پدر و مادر و ديگر افراد خانواده است. چنين ارتباطى با تمام جزئياتش، ويژگيهايى به او مى‏بخشد كه تا دوران بزرگسالى نيز با وى همراه خواهد بود.

مدرسه اثر عميقى در بناء شخصيت كودك دارد؛ زيرا در مدرسه با كودكانى رو به رو مى‏شود كه در سطوح مختلف علمى يا از او زرنگ‏ترند يا تنبل‏تر، يا فعال‏ترند يا كم‏تحرك‏تر. «در نتيجه وى با آنان به رقابت بر مى‏خيزد كه يا پيروز مى‏شود و يا شكست مى‏خورد و اين مسئله در تكوين شخصيت او مؤثر است.»[2]

جامعه، هر مقدار از اسلام فاصله گرفته باشد يا آنكه در ظاهر و به اسم، اسلامى و در عمل از اصول و فروع اسلام در آن خبرى نباشد، مسئوليت والدين در تربيت و تأديب فرزندان بيش‏تر و سنگين‏تر مى‏شود.

در اينجا عوامل ديگرى نيز وجود دارند كه در ساختار شخصيتى كودك مؤثرند، مانند ويژگيهاى جسمى از جهت بلندى و كوتاهى، چاقى و لاغرى و سلامتى و بيمارى.

از مهم‏ترين عوامل تأثيرگذار در اين زمينه، افكار و انديشه‏هايى است كه كودك فراگرفته و با آن بزرگ شده است. در اين دوره، كودك نيازهاى بيشترى دارد كه بر والدين است اين نيازها را اشباع كنند و از آن جمله است محركهاى حياتى چون نياز به خوراك و پوشاك و ...، و نياز به سلامت روانى و عاطفى و رهايى از اضطراب، و نياز به پذيرش از سوى اجتماع در هنگام پيوند با آن، و نياز به توجه به وى و بزرگداشت منزلت او، و نياز به فراگيرى مهارتهاى لازم به منظور كاميابى در زندگى جديد امروزى.

علاوه بر امور مذكور، كودك نيازمند فلسفه و افكار و مفاهيم متناسب با سطح عقلى خود نيز هست، و اين دوره، دوره نياز به تربيت قوام‏بخش و پيروى فشرده با توجه به تمايل او به استقلال است.

رسول خدا ـ صلى‏الله عليه وآله وسلم ـ فرموده است:

«الولدُ سيّدٌ سَبْع سنين، و عبدٌ سبعَ سنينَ، و وزيرٌ شبعَ سنين.»[3]

«فرزند، هفت سال [نخست] سرور، و هفت سال [دوم] عبد [و مطيع]، و هفت سال [سوم] وزير [و معاون] است.»

اميرمؤمنان ـ عليه‏السلام ـ فرموده است:

«يُرْخى الصّبىُّ سَبْعاً و يُؤَدَّبُ سبْعاً وَ يُسْتخدمُ سَبْعاً.»[4]

«كودك در هفت سال [نخست زندگى] آزاد گذارده مى‏شود و در هفت سال [دوم[ ادب آموخته مى‏شود و در هفت سال [سوم] به خدمت گرفته مى‏شود.»

حضرت امام جعفر صادق ـ عليه‏السلام ـ فرمود:

«دَعْ اِبْنَكَ يَلْعَبْ سبعَ سنين و يُؤَدَّب سَبْعاً و اَلْزِمْهُ نَفْسَكَ سَبْعَ سنينَ.»[5]

«فرزند خود را تا هفت سالگى آزاد گذار [تا به بازى بپردازد] و بايد در هفت سال پس از آن ادب آموزد و در هفت سال سوم او را با خود همراه كن [تا از مشورت با او برخوردار گردى و در كارها از وى كمك بگيرى].»

بنابراين، اين مرحله، مرحله تربيتى دشوارى است؛ زيرا كودك ميل به استقلال دارد و ارتباطاتش با جهان خارج از منزل گسترش مى‏يابد، از اين رو به ناچار مى‏بايد پيوسته در تربيت او بكوشيد و بر تمام آنچه به او تعلق دارد، نظارت داشته باشيد: در افكار و عواطف و ارتباطهايش با ديگران، در درس خواندن و آموزشش، و در تأمين خواسته‏هاى جور واجورش؛ چه آنكه وى نيازمند راهنمايى و ارشاد و آموزش مستمر و هميارى در ترسيم شيوه زندگى است. نيز مى‏بايد كارهايش را با شرح صدر و قدرت تحمل بالا پذيرا گرديد و در عين حال در بسيارى اوقات قاطعيت را از ياد نبريد.

مشخصات اين دوره به قرار زير است:

/ 9