استاد بزرگوار پس از بررسي روايت هر دو طرف اظهار ميدارند " در قرن اول و دون هنگامي که مردم اطراف ابوهريره، سمرة بن جندب، نعمان بن بشر، کعب الاحبار، عکرمه، مروان، عمروعاص... را گرفته بودند و اخذ حديث مي کردند شيعه اطراف اميرالمومنين علي (ع) و فرزندان گرامش گرد آمده بودند و به فرا گرفتن حديث مشغول بودند و علي عليه السلام برخلاف نظريه خلفاي پيش از خود، درس و تدوين حديث را تجويز بلکه واجب مي شمرد همانطوريکه پيامبر اکرم (ص) دستور تعليم و تعلم را ميداد و ميفرمودند تذاکروالحديث فانکم الا تفعلوا يندرس " حديث را مذاکره کنيد زيرا اگر مذاکره نکنيد از بين ميرود5 پيامبر اکرم (ص) امر به نوشتن حديث نمود علي (ع) و فرزندانش نيز قولا و عملا با نوشتن حديث موافق بوده بلکه به آن امر ميکردند6. با توجه به مراقبت دائمي و اعتناء اهل بيت عصمت (ع) است که در متون اوليه ميخوانيم که کتاب يا کتابهائي به املاء پيامبر اسلام و نگارش علي (ع) و زهراء (ع) تاليف شده است و در نزد اهل بيت موجود بوده است و همواره به آنها استناد و افتخار مينموده اند کتابهائي که به اسامي مختلف به اين ترتيب آمده است "کتاب علي (ع) يا کتاب علي (ع) به املاء رسول الله (ص) يا صحيفة الفرائض کتاب الادب اين کتاب يکي بود يا کتابهاي متعدد بوده است منبع علوم و معارف متنوعي بوده است و در اين باره بزرگان عامه مانند بيهقي در سنن کبري (ج8 ص 26 و 30 و متقي هندي در کنز العمال (ج3 ص 87 و 305) و امام شافعي در مسند 1 ج2 ص 97 و 104 و امام احمد در سنن ج1 ص 79ـ80ـ100ـ119ـ122ـ126ـ152 و مسلم در صحيح خود ج4 ص 217 در باب کتاب علم و من تبراء من مواليه از اين کتاب نقل نموده اند و از نقل آنها معلوم مي شود که کتاب علي (ع) مشتمل بر احکام زکات، ديات، اخلاق و پيش گوئيهائي نيز بوده است و از نقل ابن ابي الحديد ج2 ص 211 استفاده مي شود که علوم متنوعي در کتاب علي (ع) وجود داشته است7