انتخاب سخت ترين كارها - رفتار علوی نسخه متنی

انتخاب سخت ترين كارها

'و ما عرض له امران كلاهما للّه رضا الا اخذ باءشدهما عليه فى بدنه'؛ يعنى هر وقت دو كار و دو انتخاب در مقابل اميرالمؤمنين قرار مى گرفت كه هر دو مورد رضاى خدا بود نه اين كه يكى حرام، يكى حلال باشد؛ نه، هر دو حلال باشد؛ مثلا هر دو عبادت باشد على آن يكى را كه براى بدن او سخت تر بود، آن را انتخاب مى كرد؛ اگر دو غذاى حلال بود، آن پست تر را انتخاب مى كرد؛ اگر دو لباس جايز بود، آن پست تر را انتخاب مى كرد؛ اگر دو كار جايز بود، آن سخت تر را برمى گزيد. ببينيد، اين صحبت يك گوينده ى معمولى نيست كه حرف بزند؛ طبق اين حديث، اين امام صادق است كه دارد مى گويد؛ يعنى دقيق است. ببينيد، اين سختگيرى بر خود در زندگى دنيا و در تمتعات دنيوى، چه قدر مهم است.

خطبه نماز جمعه، 10/ 10/ 78

انفاق مالى كه با كد يمين و عرق جبين حاصل شده

البته اين كه چرا شخصى مثل اميرالمؤمنين، شخصى مثل پيامبر، شخصى مثل امام سجاد كه خدا اصلا بهشت را براى خاطر اين طور انسانها آفريده باز از آتش جهنم مى ترسند و به خدا پناه مى برند، اين خودش يك بحث جداگانه دارد. ما كوچكيم؛ ديد ما قاصر است؛ ما نزديك بين هستيم؛ ما عظمت الهى را نمى فهميم؛ ما مثل بچه ى كوچك و غيرمميزى هستيم كه در مقابل يك شخص عظيمِ علمى بازى مى كند؛ مى آيد و مى رود و اصلا عين خيالش هم نيست؛ چون نمى شناسد كه اين شخص كيست؛ اما شما كه پدر او هستيد و عقلتان صدبرابر اوست، در مقابل آن شخصيت خضوع مى كنيد؛ ما در مقابل خداى متعال وضعيتمان اين است. ما مثل بچه ها، مثل آدمهاى غافل، مثل آدمهاى پست، عظمت الهى را نمى فهميم؛ اما آن كسانى كه از مرحله ى علم، به مرحله ى ايمان رسيده اند؛ از مرحله ى ايمان، به مرحله ى شهود رسيده اند؛ از مرحله ى شهود، به مرحله ى فناء للّه رسيده اند؛ آنها هستند كه عظمت الهى در چشمهايشان آن چنان جلوه مى كند كه هر عمل صالحى از آنها سربزند، به نظرشان نمى آيد؛ اصلا مى گويند ما كارى نكرده ايم؛ هميشه بدهكار ذات مقدس احديتند.

'ولقد اعتق من ماله الف مملوك'؛ بتدريج، هزار غلام و كنيز را كه از مال شخصى خود خريده بود، آزاد كرد؛ 'فى طلب وجه اللّه والنجاة من النار'؛ براى اين كه رضاى خدا را جلب كند و از آتش جهنم خود را دور كند. 'مما كد بيديه و رشح منه جبينه؛ اين پولهايى كه مى داد، پولهايى نبود كه مفت گيرش آمده باشد. امام صادق طبق اين روايت مى گويد: 'مما كد بيديه'؛ با كد يمين و عرق جبين و با كار سخت پول به دست آورده بود. چه در زمان پيامبر، چه در زمان فترت بيست و پنج سال، چه در زمان خلافت كه از بعضى از آثار فهميده مى شود كه اميرالمؤمنين در زمان خلافت هم كار مى كرد آن حضرت كار مى كرد؛ مزرعه آباد مى كرد، قنات مى كند و پول در مى آورد و اين پولها را در راه خدا انفاق مى كرد؛ از جمله مرتب برده مى خريد و آزاد مى كرد؛ هزار برده را اين طور خريد و آزاد كرد. 'و انه كان ليقوت اهله بالزيت و الخل والعجوة'؛ غذاى معمولى خانه ى اميرالمؤمنين اينها بود: زيتون، سركه، خرماى متوسط و با پايين؛ كه حالا مثلا در عرف جامعه ى ما نان و ماست، يا نان و پنير است. 'و ما كان لباسه الاّ كرابيس'؛ لباس معموليش كرباس بود. 'اذا فضل شى ء عن يده دعا بالجلم فقصه'؛ اگر آستينش مقدارى بلند بود، قيچى مى خواست و آستين بلند را مى بريد؛ يعنى حتى به زيادى آستين براى خودش راضى نمى شد؛ مى گفت اين زيادى است؛اين پارچه را در جايى مصرف كنند و به كارى بزنند! آن روز پارچه هم خيلى كم بود و مردم مشكلاتى در زمينه ى پوشش داشتند؛ اين بود كه يك تكه پارچه ى كرباس هم مى توانست به دردى بخورد.

خطبه هاى نماز جمعه تهران "بيست و دوم ماه مبارك رمضان و روز قدس"

10/ 10/ 1378