على يكى از پر درآمدترين آدم هاى زمان خود - رفتار علوی نسخه متنی

على يكى از پر درآمدترين آدم هاى زمان خود

بد نيست بدانيم كه اميرالمؤمنين "ع" يكى از پردرآمدترين آدمهاى زمان خودش بوده است. از قول آن حضرت نقل كرده اند كه: 'ان صدقتى لو وزّع على بنى هاشم لو سعهم': صدقه اى كه من از مال خودم خارج مى كنم، اگر به همه بنى هاشم تقسيم كنم، آنها را كفايت مى كند. درآمد اميرالمؤمنين، اين طورى بود. اما اين انسان پردرآمد، زندگى اش جزو فقيرانه ترين زندگى ها بود؛ زيرا همه را در راه خدا مى داد.

در زيرزمين رفت و چاه را حفر كرد. با دست خودش هم اين كارها را مى كرد. راوى گفت كه ديدم آب مثل گلوى شتر از اين چاه بيرون زد و جارى شد. اميرالمؤمنين "ع" نوشت كه اين چاه از طرف على بن ابى طالب براى فلان اشخاص وقف است.

آن چيزى را كه شما در دوران حكومت اميرالمؤمنين "ع" ملاحظه مى كنيد، ادامه زندگى شخصى و خصوصى آن حضرت است كه در دوران حكومتش هم اينطورى از آب در مى آيد.

بى رغبتى به دنيا، با بناى دنيا كه خداى متعال اين را وظيفه همه قرار داده است منافات ندارد. دنيا را بسازيد، زمين را آباد كنيد، ثروت ايجاد كنيد؛ اما دل نبنديد، اسير آن نشويد، غلام ثروت و پول و مال و منال نشويد، مقهور به آن نشويد، تا راحت بتوانيد آن را در راه خدا انفاق كنيد. آن توازن اسلامى، اين است. از اين قبيل، فراوان است كه حالا اگر من بخواهم نمونه هايش را ذكر بكنم، زمان زيادى را مى برد.

خطبه نماز جمعه، 12/ 11/ 1375

مهم، نزديك شدن عملى به اميرالمؤمنين است

امروز در خطبه ى اول راجع به امير مومنان كه امسال به نام آن بزرگوار مزين بود مطالبى را عرض مى كنم. اين روزها سال اميرالمؤمنين به پايان مى رسد؛ البته همه ى سالها، همه ى روزها و همه ى تاريخ، متعلق به امير مومنان و به خط و راه روشن اوست. در اين سال كه به نام اميرالمؤمنين موسوم و مزين شد، كارهاى فكرى خوبى در باب معرفت اميرالمؤمنين به وسيله ى علاقه مندان به آن بزرگوار انجام گرفت؛ از اين جهت، اين نامگذارى بجا بود و محصول قابل توجهى هم داشت:دلها متوجه اميرالمؤمنين است؛ از اين امر استقبال كردند و ياد آن بزرگوار در سرتاسر سال، در مجامع و مراكزى كه براى آگاهى بخشيدن است و نيز در دل مردم، زنده ماند؛ اين خوب بود.اما آنچه كه مهم است و امروز براى ما از معرفت و آگاهيها مهمتر است، عبارت است از نزديك شدن عملى به اميرالمؤمنين "عليه الصلاه والسلام"؛ زيرا او اسوه است. شناختن على كافى نيست؛ شناختن بايد مقدمه ى نزديك شدن به جايگاه باشد.اگر حكومتى خير و صلاح مردم را مى طلبد، بايد على بن ابى طالب "عليه السلام" را اسوه و الگوى خود قرار دهد؛ اين جاست كه انسانها احساس خواهند كرد كه سعادت در زندگى آنها حضور دارد.هم امروز اين طور است، هم در آينده ى تاريخ هميشه همين گونه خواهد بود.اگر جامعه يى در انتظار سعادت است، راه عملى آن است كه حكومتها، زندگى و حكومت اميرالمؤمنين را اسوه قرار بدهند و به آن سمت حركت كنند.حرف و عمل رياكارانه ى حكومتهاى غربى كه امروز تبليغات دنيا در دست آنهاست نمى تواند انسانها را سعادتمند كند و جامعه را از طعم واقعى عدالت شيرين كام نمايد.