لطفا منتظر باشید ...
دعاى علوى
اين دعاهايى كه مشاهده مى كنيد، دعاهاى معمول اميرالمؤمنين است. دعا و تضرع و انابه ى اميرالمؤمنين، از دوران جوانيش بود. آن روزها هم اميرالمؤمنين مشغول بود. زمان پيامبر هم يك جوان انقلابى را در ميدان همه كاره ى اين طورى بود. او هميشه مشغول بود و وقت خالى نداشت؛ اما همان روز هم وقتى نشتند و گفتند در بين اصحاب پيامبر، عبادت چه كسى از همه بيشتر است؟ 'ابودرداء' گفت: على. گفتند چطور؟ نمونه و مثال آورد و همه را قانع كرد كه على از همه بيشتر عبادت مى كند. زمان جوانى، بيست و چند سالش بود؛ بعد از آن هم كه معلوم است. زمان خلافت هم همين طور بود. عبادت على
بعد راجع به عبادت حضرت صحبت مى كند. آن حضرت، قله ى اسلام است؛ اسوه ى مسلمين است. در همين روايت فرمود: 'ما اشبهه من ولده و لا اهل بيته احد اقرب شبها به فى لباسه و فقهه من على بن الحسين'. امام صادق مى گويد: ما در تمام اهل بيتمان اهل بيت و اولاد پيامبر از لحاظ اين رفتارها و اين زهد و عبادت، هيچ كس به اندازه ى على بن الحسين به اميرالمؤمنين شبيه تر نبود؛ امام سجاد، از همه شبيه تر بود. امام صادق فصلى در باب عبادت امام سجاد ذكر مى كنند؛ از جمله مى فرمايند: 'و لقد دخل ابوجعفر "عليه السّلام" ابنه عليه'؛ پدرم حضرت ابى جعفر باقر يك روز پيش پدرش رفت و وارد اتاق آن بزرگوار شد؛ 'فاذا هو قد بلغ من العبادة ما لم يبلغه احد'؛ نگاه كرد، ديد پدرش از عبادت حالى پيدا كرده كه هيچ كس به اين حال نرسيده است؛ شرح مى دهند: رنگش از بى خوابى زرد شده، چشمهايش از گريه درهم شده، پاهايش ورم كرده و...؛ امام باقر اينها را در پدر بزرگوارش مشاهده كرد و دلش سوخت: 'فلم املك حين راءيته بتلك الحال البكاء'؛ مى گويند وقتى وارد اتاق پدرم شدم و او را به اين حال ديدم، نتوانستم خوددارى كنم؛ بنا كردم زار زار گريه كردن؛ 'فبكيت رحمة له'. امام سجاد در حال فكر بود تفكر هم عبادتى است به فراست دانست كه پسرش امام باقر چرا گريه مى كند؛ خواست يك درس عملى به او بدهد؛ سرش را بلند كرد، 'قال يا بنى اعطنى بعض تلك الصحف التى فيها عبادة على بن ابى طالب'؛ در ميان كاغذهاى ما بگرد و آن دفترى كه عبادت على بن ابى طالب را شرح داده، بياور. ظاهرا از دوران امام على بن ابى طالب "عليه السّلام" نوشته ها و كتابهايى در باب قضاوتهاى آن حضرت، در باب زندگى آن حضرت، در باب احاديث آن حضرت، در اختيار ائمه بود. از مجموع روايات ديگر، آدم اين طور مى فهمد كه در موارد گوناگونى از آن استفاده مى كردند. اين جا هم حضرت به پسرش امام باقر فرمود، آن نوشته يى را كه مربوط به عبادت على بن ابى طالب است، بردار بياور. امام باقر مى فرمايند 'فاعطيته'؛ رفتم آوردم و به پدرم دادم. 'فقراء فيها شيئا يسيرا ثم تركها من يده تضجرا'؛ مقدارى به اين نوشته نگاه كرد امام سجاد دارد هم به امام باقر درس مى دهد، هم به امام صادق درس مى دهد، هم به من و شما درس مى دهد با حال ملامت آن را بر زمين گذاشت؛ 'و قال من يقوى على عبادة على على بن ابى طالب "عليه السّلام'؛ فرمود چه كسى مى تواند مثل على بن ابى طالب عبادت كند؟ امام سجادى كه آن قدر عبادت مى كند كه امام باقر دلش به حال او مى سوزد نه مثل من و شما؛ ماها كه كمتر از اينها هم به چشممان بزرگ مى آيد امام باقرى كه خودش هم امام است و داراى آن مقامات عالى است، اما از عبادت على بن الحسين دلتنگ مى شود و دلش مى سوزد و نمى تواند خودش را نگه دارد و بى اختيار زار زار گريه مى كند، آن وقت على بن الحسينِ با اين طور عبادات مى گويد: 'من يقوى على عبادت على بن ابى طالب'؛ چه كسى مى تواند مثل على عبادت كند؟ يعنى بين خودش و على يك فاصله ى طولانى مى بيند. خطبه هاى نماز جمعه تهران "بيست و دوم ماه مبارك رمضان و روز قدس"
10/ 10/ 1378
