لطفا منتظر باشید ...
32 - ترجمه نهجالبلاغه به زبان كجراتى
مترجم: سيد سرور حسن ابن سيد معجز حسين رضوى هندى امروهوى مرادآبادى(1326 - 1376) و قبلا گفتيم وى نهجالبلاغه را به زبان فرانسه نيز ترجمه كرده است و شرح حالش دركتاب «تذكرة علماى اماميه پاكستان» ص 383 آمده است.33 - ترجمه نهجالبلاغه به زبان كجراتى
مترجم: مولوى غلام على بن اسماعيل هندى بهاونكرى(1283 - 367ه) جلد اول آن در 200 صفحه چاپ شده است. [1]و مكرر تجديد چاپ شده تا آنكه چاپ هشتم آن در سال 1983م. در لاهور انجام گرفته است. [2]34 - ترجمه نهج البلاغه به زبان سند
مترجم: لعلى محمدو، راهوسندى. و در سال 1975م. در كراچى چاپ شده است.35 - ترجمه نهج البلاغه به زبان سند به شعر و نظم
مترجم: حافظ مير محمد حسن على خان بن مير محمد نصير خان حيدرآبادى، حيدرآباد سند(1240 - 1324ه) مترجم قرآن را در ده سالگى حفظ كرده بود. نقوى در كتاب «تذكره علماى اماميه پاكستان» صفحه 289 - 290 شرح حال او را نوشته و مؤلفات وى را شمرده از جمله همين كتاب.36 - ترجمه نهج البلاغه به زبان سند
مترجم: مولانا محمد رضا نجفى فرزند درياخان پاكستانى سندى خيربورى متولد 1954م. و ترجمه وى هنوز چاپ نشده است و نقوى در «تذكره علماى اماميه پاكستان» ص 303 شرح حال او را نوشته است.37 - ترجمه نهج البلاغه به لغت گيلكى (و آن زبان مردم گيلان در شمال ايران است.)
مترجم: م.ب. جكتاجى. و قسمتى از آن در مجله «گيلهور» در دو شماره 6 و 7 از سال اول (آذر و دى سال 1371شمسى) صفحه 19 انتشاريافته است.38 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
مترجم آن معلوم نيست. ترجمهاى است از قرن ششم به زبان فارسى قديم كه بين سطرهاى نهج البلاغه به خط قديم نوشته شده است و اين قديمىترين كتابى است كه روى ا وراق سمرقندى نگارش يافته است و تاريخ كتابت متن عربى اين نسخه نهج البلاغه سال 573ه مىباشد و اين نسخه در كتابخانه مركزى دانشگاه تهران موجود است و تحتشماره 4876 ثبتشده است. [3]39 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
تاليف: بعض اعلام قرن ششم و ممكن استيكى از خراسانيها باشد. نسخهاى از آن كه در سال 973 نوشته شده و ترجمهها وسط سطر نهج البلاغه قرار گرفته، موجود است و آن نسخهاى استبسيار نفيس و با آب طلا تزيين شده و در اول آن لوحه فنى دارد و آن را شاه عباس صفوى به كتابخانه امام رضاعليه السلام در مشهد مقدس در سال 1017ه وقف كرده است و اين كتاب در كتابخانه آستان قدس قسمت مخطوطات حتشماره 2180 ثبتشده است. و آن را دكتر عزيز الله جوينى تحقيق كرده و در دو جلد چاپ كرده است و متن نهج البلاغه در بالاى صفحات قرار دارد واز انتشارات «شركت انتشارات علمى و فرهنگى» در سال 1408ه ق مىباشد.40 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
ترجمهاى استبه فارسى قديم از قرن هفتم يا قبل از آن. و آن د رنسخهاى از نهجالبلاغه نوشته شده كه تاريخ كتابت آن 818 ه استبدين ترتيب كه ترجمهها به خط قديم وسط سطرها قرار گرفته است و اين نسخه در كتابخانه عمومى مسجد گوهرشاد مشهد مقدس تحت رقم 104 موجود است. [4]41 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
ترجمه فارسى قديمى است كه روى نسخهاى از نهج البلاغه نوشته شده و آن را شخصى به نام «محمد بن سلطان الحافظ بالشجرف» به خط فارسى در وسط سطرها نگاشته است و از آن در ماه مبارك رمضان 891 فارغ شده است و شايد ترجمه هم از همان شخص باشد كمااينكه ديوان اميرالمؤمنين عليه السلام موسوم به «انوارالعقول فى اشعار وصى الرسولصلى الل.ه عليه وآله» را باترجمه فارسى آن خلال سطرها، به آن ملحق نموده است. واين نسخه خطى نفيس در كتابخانه آيةالله مرعشى در قم به شماره 826 موجود است. [5]42 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
در نسخهاى از نهج البلاغه كه تاريخ كتابت آن 918 مىباشد وسط سطرها نگارش شده است و اين نسخه در «دارالكتب الظاهرية» در دمشق به شماره 775 موجود است. [6]43 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
به ترجمه: كمال الدين حسين بن شرف الدين عبدالحق الالهى اردبيلى متوفاى 950ه در سالهاى 1267 ه و 1288 ه در تبريز چاپ شده است. وبا متن نهج البلاغه نيز در وسط سطرها در سالهاى 1343ه و 1355ه چاپ سنگى شده است. و سپس (دفتر نشر فرهنگ اهل بيت) در تهران افست كرده و كمى از حجم آن كاسته است. ويك نسخه خطى از آن با اين خصوصيات كه ترجمهها به خط فارسى در وسط سطرهاى نهج البلاغه قرار گرفته و تاريخ تحرير آن 920ه مىباشد و تاريخ نگارش متن عربى نهج البلاغه همان نسخه 912ه است و اين نسخه در كتابخانه مركزى دانشگاه تهران به شماره 2398 موجود است.44 - ترجمه نهج البلاغه
ترجمه: عز الدين جعفر بن شمس الدين آملى. و از آن روز دوشنبه 29 ذى القعدة سنه 944ه فارغ شده به اسم وكيل السلطنة تاجالدين آقا حسن مت، از وزراء مازندران و در سال 1397ه در مشهد چاپ شده است.[7]45 - ترجمه نهج البلاغه به زبان فارسى
در نسخهاى از نهج البلاغه كه به تاريخ 960ه نگارش يافته، به خط فارسى وسط سطرها نوشته شده است و در آخر آن آمده است: كتبه العبد المذنب يارى الكاتب واين نسخه در كتابخانه ا مام رضاعليه السلام در مشهد مقدس موجود است و تحتشماره 8058 ثبتشده است.46 - ترجمه نهج البلاغه
از قرن هشتم يا نهم. مترجم موارد مشكل را ترجمه كرده نه همه نهج البلاغه و خلال سطرهاى نهج البلاغه نوشته است و يك نسخه از آن در كتابخانه دانشكده ادبيات دانشگاه تهران به شماره 75295 موجود است و آن از مخطوطات امام جمعه كرمانى است.47 - ترجمه نهج البلاغه به فارسى
آن را شخصى به نام محمد حسين نوشته واز نگارش آن در ماه ربيع الآخر 1093 فارغ شده است و به خط فارسى خلال سطرهاى نهج البلاغهبه خط نسخ نوشته است و آن در كتابخانه «المتحف البريطانى» به رقم 18401، (ADD ) نگاهدارى مىشود. [8]48 - ترجمه نهج البلاغه به فارسى
مترجم: سيد شرف الدين على بن محمد نصير دست غيب حسينى شيرازى. از مشايخ محمد مؤمن بن محمد قاسم جزائريى شيرازى است. ترجمه نهج البلاغه را در ماه رمضان سال 1110ه شروع كرده و در ربيع الآخر سال 1111ه به پايان رسانده و ترجمه را با خط خود وسط سطرهاى نهج البلاغه نوشته و آن را محب على كازرونى سال 1111ه تمام كرده است. و آن از مخطوطات كتابخانه عمومى ملك در تهران مىباشد و تحتشماره 2216 ثبتشده است. [9]49 - ترجمه نهج البلاغه به فارسى
مترجم آن معلوم نيست ولى در قرن يازدهم مىزيست. و در كتابخانه مجلس تهران به شماره 2019 موجود است و در فهرست كتابخانه مزبور چنين توصيف شده است: نسخه نفيس، نهجالبلاغه با خط نسخ خوش و عناوين با آب طلا و ترجمهها با رنگ قرمز وسط سطرها به خط فارسى زيبا نوشته شده و شرح ابن ابى الحديد هم در هامش به خط فارسى زيبا نگارش يافته است [10] نسخه ارزندهاى است.50 - ترجمه نهج البلاغه به فارسى
مترجم: محمد بن نصرالله خوئى. بدين ترتيب كه ترجمه به خط فارسى در وسط سطرها و متن عربى نهج البلاغه با خط نسخ نوشته شده است و اين نسخه در كتابخانه مركزى دانشگاه تهران به شماره 3521 موجود است. [11][1] ) الذريعة، ج4، ص 146 - ج 24 ص 413 ج14، ص 142. [2] ) مجله تراثنا، همان شماره. [3] ) فهرستها، ج14، ص 3917. [4] ) مجله تراثنا، شماره4، سال 7، ص 77. [5] ) فهرست فارسى، ج3، ص 26. [6] ) فهرس دارالكتب الظاهرية، الكتب الاديبة، ج2، ص 367 - مصادر نهج البلاغه، ج1، ص 195. [7] ) مجله تراثنا، شماره4، سال 7، ص 79 - مقاله مرحوم آقا عزيزالله طباطبائى. [8] ) تراثنا، شماره 4، سال 7، ص 88. [9] ) فهرست كتابخانه ملك، ج1، ص 786. [10] ) فهرست كتابخانه مجلس، ج6، ص 16 و 17 [11] ) فهرست نسخههاى خطى، ج12، ص 2537.
