نگاهى گذرا به: پيوند زناشويى در اسلام - نگاهی گذرا به پیوند زناشویی در اسلام نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

نگاهی گذرا به پیوند زناشویی در اسلام - نسخه متنی

ج. ابراهیمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فرهنگ جهاد ـ شماره 31 ،بهار1382

نگاهى گذرا به: پيوند زناشويى در اسلام

ج. ابراهيمى

خانواده اولين و مهم‏ترين نهاد در تاريخ فرهنگ و تمدن انسانى و اولين مدرسه‏اى است كه انسان در آن تعليم مى‏يابد و با اصول زندگى اجتماعى و روش تفاهم با ديگران آشنا مى‏شود. بنابراين تقويت اين مركز، متضمن اعتدال و اعتلاى جامعه است.

اديان الهى، به ويژه دين مبين اسلام از نهاد خانواده به شدت حمايت كرده و براى حفظ و بهبود كاركردهاى آن اهميت زيادى قائل است. متأسفانه بنيان خانه و خانواده در كشورهاى صنعتى در حال فروپاشى است. و اگر خردمندان براى جلوگيرى از اين پيشامد تدابير لازم را اتخاذ نكنند بخش عظيمى از ارزش‏هاى والاى انسانى دستخوش اضمحلال خواهد شد. سست شدن اساس خانواده، افزايش خشونت، اضطراب، ناامنى و بحران‏هاى اجتماعى به واقع ريشه در عدم توجه به اهميت و نقش خانواده دارد.

فلسفه و هدف از ازدواج

قرآن مجيد و روايات رسيده از پيشوايان دينى، با عبارت‏هاى مختلف اهميت زناشويى و تأثير آن را در شؤون مختلف زندگى انسان گوشزد كرده است. دقت در آن‏ها نظر دقيق و واقع‏بينانه اسلام را در مسأله ازدواج و فوايد حاصل از آن براى جامعه انسانى به خوبى روشن مى‏كند.

قرآن مجيد، خلقت همسران و ايجاد مودّت بين زن و مرد را از جمله نشانه‏هاى شناخت خداوند برشمرده و از ميان فوايد فراوان زناشويى به آرامش روحى و جسمى و در نتيجه تنظيم امور جنسى و ايجاد مهر و محبّت ميان زن و مرد اشاره فرموده است:

«وَ مِنْ آياتِهِ اَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ اَزْواجاً لِتَسْكُنُوا اِلَيها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً اِنَّ فى ذلِكَ لاَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرَوُنْ»[1]

«از جمله نشانه‏هاى وجود خداوند آن كه برايتان از جنس خودتان همسرانى آفريد، تا بدان‏ها آرام گيريد و ميان شما و همسرانتان دوستى و مهربانى قرار داد، قطعاً در اين دوستى و محبت براى كسانى كه تفكر مى‏كنند نشانه‏هايى است.»

به موجب اين آيه، زندگى زناشويى نه تنها نياز جسمى انسان را تأمين مى‏كند، بلكه موجب آرامش روح و فكر انسان نيز بوده و از طغيان قواى جنسى جلوگيرى مى‏كند، و زمينه رشد خوى‏هاى نيكو را در انسان فراهم مى‏آورد.

انسان به مقتضاى خلقت و آفرينش خود به بقا و ادامه حيات خويش سخت علاقه‏مند است. بهترين وسيله، آسان‏ترين و در عين حال لذت بخش‏ترين طريقى كه بشر تاكنون توانسته در تأمين هدف خود از آن استفاده كند، بى‏گمان، طريق ازدواج و ايجاد و ادامه نسل است.

انسان، وجود فرزندان را در حقيقت جزيى از وجود خود و دنباله حيات و امتداد رشته هستى خويش مى‏داند، و از اين رو يكى از هدف‏هاى زندگى زناشويى را داشتن فرزندان صالح و مفيد به حال اجتماع تشكيل مى‏دهد و رمز محبت و علاقه پدر و مادر را به فرزند، بيشتر در همين غريزه طبيعى بايد جست وجو كرد.

پرواضح است كه بقاى نسل و داشتن فرزندان و در نتيجه امتداد حيات، كه هر انسانى به اقتضاى طبع اولى به آن مايل است، با پيمان زناشويى، تشكيل خانواده و تحمل مسؤوليت‏هاى خانوادگى آغاز مى‏گردد، و بدين ترتيب ميل به زناشويى به تقاضاى شديد فطرت انجام مى‏گيرد.

خداوند در قرآن مجيد مى‏فرمايد:

«وَ اللّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ اَزْواجاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ اَزْواجِكُمْ بِنينَ وَ حَفَدَةً وَ رَزَقَكُمْ مِنْ الطَّيِّبات»[2]

«خداوند براى شما از جنس خودتان همسران قرار داد و براى شما از همسرانتان فرزندان و نوادگان پديد آورد و از چيزهاى پاكيزه روزى‏تان داد.»

/ 8