4- سامان دهي بيشتر به كتاب
نمونهها: خواننده در آغاز كتاب با عبارت 9 - فهرس الموضوعات غافلگير مي شود. پيداست پس از تنظيم فهرستهاي 9گانه، به اين جا به جايي تصميمگيري شده است كه شتابناك و ناخوش آيند است. - صص 19 و 21 (هر دو بي شماره) به جاي يك ديگر آمده است. - نوع حروف همين صفحه نيز جا به جاست و به طور كلي تفكيك و تميز بين قلمها و نوع آنها در باب و فصل. - پاراگراف 3 و 4 در ص 9 بايد به هم پيوسته باشد. - در ستون اول ص 557 يك سطر خالي فاصله افتاده است. - اصلاح ناتميزي در دو صفحه 227 و 228 ضروري است.5- تثبيت ضبط كلمات و اعراب آنها
نمونه: القصواء (صص الف و 33) ابن قيم، النسائي، بريده، الترمذي، الخدري (ص 13) به نظر نمي رسد تخصصي بودن كتاب و اهل فن بودن مخاطبان، توجيه درستي براي اين اهمال باشد، زيرا اولاً، چگونه است كه محققان غربي براي متخصصان نيز دقت كار را فرو نمي گذارند؟ ثانياً، يك بررسي سادهي آماري در مراجعان، ضرورت كار را نشان خواهد داد.6- بهرهگيري از تنوع قلمهاي تحرير براي مدرك، براي سند، براي متن
(چنان كه عبارات مورد نظر در متن احاديث با حروف سياه آمده است) اين نكات براي افزونيِِ بهرهگيري از كتاب ياد شد. بدان اميد كه چاپهاي بعدي كتاب، به سان مشعلي روشن در مجالس دين باوران و دانشوران، همچنان بدرخشد.[1] . اثر عظيم و حيرت زاى «عبقات الأنوار فى امامة الأئمة الأطهار در نقد و خطايابى باب هفتم كتاب «تحفه اثناعشريّه» ى عبدالعزيز دهلوى (1239 - 1159 ق) فرزند ولّى الله احمد بن عبدالرحيم عمرى دهلوى (1176 - 1114ق) در دو بخش (المنهج الأول فى اثبات دلالة الآيات القرآنيه و المنهج الثانى: فى اثبات دلالة الأحاديث الاثنى عشر على الامامة و الجواب عن اعتراضات صاحب «التحفة» عليها فى اثنى عشر مجلّداً) نگاشته شده است. بخش دوم عبقات - كه به ظرافت در 12 جزء (برخى از اجزاء در دو مجلّد) جاى گرفته است - به ترتيب، احاديث مشهور غدير، منزلت، ولايت، طير، مدينةالعلم، تشبيه، نصب (مَن ناصَب...)، نور، رايت، على مع الحق، قتالُ علىٍّ بالتأويل ... و ثقلين را از نظر سند و دلالت به طور ژرف و مستوفى بررسى مىكند. مؤلف اعجوبه كتاب، اثر خود را - به دليل آن كه كتاب دهلوى به فارسى بود - به زبان فارسى پديد آورده است. متأسفانه اين دائرةالمعارف نفيس تاكنون به حليت چاپ حروفى آراسته نشده است، امّا به همّت ستودنى نشر مخطوطات اصفهان و مؤسّسة الامام المهدى عليهالسلام درقم و خدمت گزاران فرهنگى، چاپ مجددى از اين اثر، همراه با مقدمهها و معرفىهاى مفيد عرضه شده است كه اميد است راه را براى عرضه در خور اثر با ويژگىهاى روز هموار كند. [2] . محقق معاصر آقاى سيد على ميلانى (نواده مرجع بزرگ تقليد در كربلا و مشهد، آيةالله حاج سيد محمد هادى حسينى ميلانى ( متوفى 1395 ق) ساليانى به كار تلخيص اثر به زبان عربى بوده و آن را نشر داده است. بخش مورد نظر ما (حديث ثقلين) با ترجمه فارسى دكتر سيد حسن افتخار زاده و كوشش مؤسسه نبأ در سال 1372 در 1024 صفحه منتشر شد. خواندن مقدمه پر سود 150 صفحهاى استاد ميلانى توصيه مىشود. [3] . استاد حكيمى در پايان مقاله خود - كه در مجموعه «مشعل جاويد»، نشريه دبيرخانه كتاب سال ولايت آمده - نكاتى در باره اين كتاب آورده كه ارزش آن را، از جهات ديگر نشان مىدهد.