احکام نماز نسخه متنی

تفصيل احكام:

1 - در هر عمل عبادى واز آن جمله در نماز، نيت واجب است وبدون نيت، آن عمل باطل مى باشد. نيت يكى از اركان نماز است.(71)

2 - نيت عبارت است از: "قصد ومنظور انسان از انجام عمل". پس اگر امتثال فرمان خداوند وتقرّب به او را قصد كردى، قصد تو خالص بوده وعمل تو - ان شاء اللَّه - مقبول درگاه او واقع خواهد شد، اما اگرقصد امتثال دستور خداوند را نكرده باشى بلكه بخاطر شهرت ورياومانند آن انجام بدهى، عمل تو باطل مى باشد.

3 - نيّت باهمان انگيزه ومحرّك درونى وقلبى تحقق مى يابد، يعنى در نماز مثلا، اگر انگيزه شما امتثال امر خداوند باشد كفايت مى كند. به زبان آوردن نيت يااز ذهن وقلب گذراندن آن، لازم نيست، واحتياطمستحب اقتضا مى كند كه در نماز بعد از اقامه گفتن، به ويژه در نمازاحتياط، نيت را برزبان جارى نكند.

4 - در تحقق نيت، قصد جزئيات عبادت مانند: ادا وقضا ياقصروتمام ياوجوب واستحباب ومانند آن واجب نيست مگر اينكه امتثال امر خداوند برقصد اين جزئيات متوقف باشد.

5 - همچنين در صورتى كه عمل عبادى، متعدد باشد، تعيين آن واجب نيست، مانند كسى كه مى خواهد يكى از دو نمازى كه براو دريك زمان واجب شده )مانند نماز ظهر وعصر( را، بجا آورد، لازم نيست كه يكى از آن دو را بطور مشخص تعيين كند زيرا واجب در نيّت اين است كه سعى وكوشش مكلف به سوى عمل، منبعث از امر الهى باشد ودر واقع هم معين ومشخص باشد، واين امر متوقف بر تعيين درنيت نيست.

6 - انگيزه قلبى ومحرّك درونى كه انسان را به قصد امتثال امرخداوند وامى دارد، ممكن است اين باشد كه او خدا را اصل اطاعت وعبادت شناخته است، يااينكه او مى خواهد نعمت هاى فراوان وغيرقابل شمارش خدا را شكر نمايد، يااينكه رضاى خدا را كسب كرده وازخشم وغضب او اجتناب ورزد، يااينكه ثواب بدست آورده واز عقاب الهى بپرهيزد. باهريك از امور فوق، قصد امتثال وتقرّب ونيت خالص تحقق مى يابد.

7 - نيّت وقصد امتثال در طول مدت اشتغال به عبادت، بايد استمراروادامه داشته باشد به گونه اى كه اگر از او بطور ناگهانى پرسيده شود كه چه مى كند، درجواب متحيّر نماند، واگر نيت استمرار نداشته باشدنماز باطل مى شود، اگر اجزاى باقيمانده واجب را به قصد عدم نماز بجاآورده باشد، وبخاطر زياد شدن ركن يا به جهت از بين رفتن صورت نماز به سبب انجام دادن فعل كثير، تدارك آن اجزا هم امكان نداشته باشد.

8 - نماز باهمان نيّتى كه با آن افتتاح شده، صحيح مى باشد.پس اگر نمازش را بانيت نماز واجب آغاز كرده باشد ولى در اثناى نمازغافل شده وآنرا نافله تصور كرده يابه گمان اينكه نافله است آنرا به پايان رسانده باشد، نماز او به حسب نيّت اول صحيح است، وهمين حكم در عكس مسأله نيز جارى است.