در بخش گذشته، عناصر و اركان اذن مورد بررسى قرار گرفت. وجود عناصر تشكيل دهنده اذن، براى تحقق اذن لازم مى باشد. فقدان اين عناصر كه به معناى بى اعتبارى اذن است، به دو صورت مى تواند واقع شود:گاهى از آغاز، اذن فاقد برخى از عناصر و اركان بوده است. در اين گونه موارد اذن از ابتدا، كأن لم يكن و باطل تلقى مى گردد و درنتيجه نمى تواند منشأ اثر باشد.در پاره اى موارد، اذن با وجود شرايط و عناصر لازم تحقق مى يابد و آثار بر آن مترتب مى شود، ولى به علل گوناگون آثار آن ادامه نمى يابد.با توجه به موارد فوق، مطالب بخش حاضر را در دو مبحث جداگانه يادآور مى شويم:در مبحث اول، مسئله بى اعتبارى اذن مورد بررسى قرار مى گيرد و مبحث دوم ناظر به مواردى است كه اذن در آغاز به طور صحيح واقع شده ولى پس از وقوع زايل گشته است؛ از اين موارد با عنوان ارتفاغ اذن ياد خواهيم كرد.