شاگردان - شرح حال شیخ السالکین حضرت آیت اللّه العظمی بهجت نسخه متنی

شاگردان

با توجّه به اينكه ايشان به خاطر شهرت گريزى عمدتاً درمنزل خود تدريس مى كردند، با وجود اين افراد بسيارى از محضر آن جناب استفاده كرده ومى كنند. كه برخى از آنان خود صاحب رساله و فتوى مى باشند، اينك نام بعضى ديگراز آنان را با حذف القاب ذكر مى كنيم :

1 - محمد تقى مصباح يزدى .

2 - عبدالمجيد رشيد پور.

3 - سيد مهدى روحانى .

4 - على پهلوانى تهرانى .

5 - مختار امينيان .

6 - محمّد هادى فقهى .

7 - هادى قدس .

8 - محمود امجد.

9 - محمد ايمانى .

10 - محمد حسن احمدى فقيه يزدى .

11 - محمد حسين احمدى فقيه يزدى .

12 - مسعودى خمينى .

13 - سيد رضا خسروشاهى .

14 - اسماعيل عابدى .

15 - حسن لاهوتى .

16 - عزيز عليارى .

17 - سيد محمد مؤ منى .

18 - حسين مفيدى .

19 - محمدكريم پارسا.

20 - جواد محمد زاده تهرانى .

21 - سيد صابر مازندرانى .

22 - شهيد نمازى شيرازى .

23 - مهدى هادوى .

بخش چهارم : ويژگيهاى اخلاقى عرفانى حضرت آيت الله العظمى بهجت

تقوا و خود سازى

چنانكه گذشت ايشان در نوجوانى به ميدان خودسازى گام نهاد، و در فراگيرى علوم وتزكيه نفس چنان جدّى بوده و هستند كه گويا كارى غير از آن ندارند، و همواره در آموزشهاى اخلاقى بر اين نكته اصرار دارند كه تلاشى پيگير و رياضتى فراگير لازم استتا انسان در جبهه ستيز با رذيلتهاى اخلاقى و در جهاد اكبر با هواهاى نفسانى ،سربلند و پيروز گرديده و به سازندگى خويش بپردازد، و همواره معتقد به لزومهمپايى دانش و اخلاق بوده و مؤ كّداً به خطر جدايى علم و تزكيه هشدار مى دهند و زيانعالم غير مهذّب و دانش بدون تزكيه را از هر ضرر و زيان ديگرى بيشتر مى دانند.

آن بزرگوار، انسان مخلص و مشتاقى است كه در همهحال عقربه زندگى و حيات خويش را به سوى خدا چرخانده ، و كوشيده است تا پيوستهدر حوزه جاذبه الهى قرار گرفته و به همه چيز و همه كس با ديد خدا خواهى بنگرد.

يكى از مجتهدان بزرگ در اين باره گفته است :

« ايشان را نمى شود گفت آدم با تقوايى است ، بلكه ايشان عين تقوا و مجسّمه تقواست. » ⁽³⁶⁾

آيت الله شيخ جواد كربلايى مى گويد: « يكى از آقايان كه كم و بيش از حالات ايشانمطّلع و از هوادارن ايشان نيز بودند مى گفت : آقا هر شب يا غالب اوقات وقت خود را بهخلوت و فكر در مجارى معارف الهى مى گذرانند، و هيچ گاه حاضر نبودند كه وقت خود رابه باطل بگذرانند و در محافل بيهوده شركت كنند، و كاملاً در مقام احتراز از صحبتهاىبيهوده بوده و وقت رفتن به درس و يا تشرّف به زيارت حضرت امير - روحى فداه -عبايش را بر سر كشيده و بدون التفات و توجه به كسى مى رفتند، كه چند بار خودمنيز مشاهده كردم ... ايشان كاملاً كتوم هستند مخصوصاً درباره حالات شخص خودشان ، وهمچنين درباره بيان الطاف خاصّه اى كه حقّ تعالى به ايشان مرحمت فرموده كتوم هستند. »