بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
اگر هيچ كدام از اينها نباشد همين بين الطلّوعين در هواى آزاد قدم زدن و تعقيبات نماز راخواندن خيلى تاءثير دارد. به هر حال اين مقدار از دست ما بر مى آيد كه اينها را تذكّربدهيم . » در اين ديدار چند نكته آموزنده ديگر بود كه به آنها اشاره مى كنيم :1 - هنگامى كه علم الهدى (محمّد حسين طباطبائى )داخل اتاق آقا شد، آقا كه منتظر ورود وى بود با گرمى خاصّى او را پذيرفتند و درحالى كه با دو دست خويش دستان كوچك او را مى فشردند، فرمودند:« أَللّهُمَّ اجْعَلْهُ مِنَ الْعُلَماءِ الرَّبّانِيّينَ الْعامِلينَ » - خدايا، او را جزو علماى ربّانى و اهلعمل قرار بده .سپس حضرت آقا، علم الهدى را در جاى خود و روى تشك كوچك مخصوص خويش جاى دادند. وخود در كنار ايشان روى فرش نشستند.2 - آقا از پدر محمّد حسين سؤ ال كردند: « آيا هر روز قرآن مى خوانند؟ » آقاى طباطبائىدر جواب گفتند: « بله روزى يك جزء مى خوانند. » آقا فرمودند: « براى ابقا [حفظ] روزىيك جزء خوب است . اين يك جزء هم كه مى خوانند بر اوقات نماز تقسيم كنند » .در ادامه آيت الله بهجت درباره حفظ قرآن دو حديث خواندند:« مَنْ حَفِظَ الْقُرْآنَ، فَقَدْ اُدْرِجَتِ النُّبُوَّةُ بَيْنَ جَنْبَيْهِ وَ لكِنَّهُ لايُوْحى اِلَيْه . » (90) - هر كس قرآن را حفظ كند نبوّت در سينه او گنجانده مى شود با اين تفاوت كه به اووحى نمى شود.ب - « مَنْ كانَ مَعَ الْقُرْآنِ كانَ مَعَ الْعِتْرَةِ، وَ مَنْ كانَ مَعَ الْعِتْرَةِ، كانَ مَعَ الْقُرْآنِ. » (91) - كسى كه همراه قرآن باشد، همراه عترت هم خواهد بود؛ و هر كس همراه عترت باشد همراهقرآن خواهد بود.3 - آقاى طباطبائى ضمن تشكّر از آقا درخواست دعاى خير براى علم الهدى نمودند و آقافرمودند: « اين دعايى را كه مى خوانم شما و هر كس كه خواهان تحفّظ است در هر صبحو شب سه مرتبه بخواند، سپس در حالى كه روى سر محمّد حسين دست مى كشيدند اين دعا راخواندند:« اَللّهُمَّ، اجْعَلْنى فى دِرْعِكَ الْحَصينَةِ الَّتى تَجْعَلُ فيها مَنْ تُريد. » (92) يعنى خداوندا، مرا در زرهِ محكم خود قرار بده ، كه هر كس را بخواهى در آن قرار مى دهى.(93)
ارزش سحر خيزى و شب زنده دارى
آيت الله محمد حسين احمدى فقيه يزدى مى گويد: « ايشان به سحرخيزى و شب زنده دارىخيلى سفارش مى كردند و حتى گاهى مى فرمودند: اصلا پيغمبرصلّى اللّه عليه و آله باهمين شب زنده دارى و سحرخيزى و انس با شب ، معارف الهى را گرفتند.زمانى درباره معناى اين روايت كه ائمه عليهم السّلام فرموده اند: « صبر مى كنيم شبجمعه بشود تا درهاى رحمت الهى باز بشود، و علم ماآل محمدصلّى اللّه عليه و آله هم در شبهاى جمعه و شبهاى قدر و غيره نورانيّت بيشترىپيدا مى شود » از ايشان سؤ ال كردم .فرمودند: « بله ، آن لحظه هاى خاصّ و آن رحمت الهى در سحر. » و چند مرتبه اين رافرمودند: « سحر سحر » .ايشان بيدارى شب ، سحرخيزى ، و رعايت نماز شب ،نوافل ، و دائم الذّكر بودن را داراى اهميّت مى دانست ، و از بزرگاننقل مى كردند كه وقتى مى خواستند مطلبى و فيضى را از خداوند بگيرند، از شب و سحراستفاده مى كردند؛ زيرا سحر با خدا خلوت كردن و با خدا ارتباط پيدا كردن اثر خاصّىدارد و مكرّر در اين باره نصيحت مى فرمودند. »
پيوسته به ياد خدا بودن
هم او باز مى گويد: « يكى از خصوصياتى كه گاهى ايشان بدان اشاره مى فرمودنداين بود كه انسان بايد دائم الذكر باشد، زيرا كسى كه دائم الذكر باشد همواره خودرا در محضر خدا مى بيند و پيوسته با خدا سخن مى گويد، و گاهى در اين رابطهروايتى را هم بيان مى كردند » .
كار خوب خود را كم ديدن
استاد خسروشاهى مى گويد: « آيت الله بهجت هميشه كارهاى خير و عباداتى را كه انجام مىدادند كم مى ديدند و مى فرمودند: « چه خوب است انسان عبادت و كار خير كه انجام مى دهدبگويد كارى نكردم ، اما كار نيك و خوبى كه از ديگران ديد بگويد: چقدر كار بزرگىانجام داده است .يعنى ايشان نظرشان اين است كه : ما كار خير خود را بايد اندك ، و كار ديگران را بسيارو بزرگ ببينيم . »
قدم اول در سير الى اللّه
هم او مى گويد: « آيت الله بهجت مى فرمودند: مقاماوّل در سير الى الله و در مسير تقرّب الى اللّه براى هر كسى كه متوجّه خودسازى مىشود، اين است كه مى بيند يك مسافت و فاصله اى با مولاى خود دارد بايد كارى كند اينفاصله اى كه با مولا دارد دورتر نشود، حالا نزديكتر نشد عيبى ندارد سعى كند خود را دراين موقعيّتى كه هست حفظ كند. يعنى اول سعى كند دور نشود تا كم كم به جلو حركت وخود را به مولا نزديك كند. »
لطفا منتظر باشید ...
