علی زیباترین سروده ی هستی نسخه متنی

بسم الله الرحمن الرحيم

13 قرن از شهادت حضرت علي ابن ابي طالب(ع) رهبر بزرگوار بشريت مي گذرد. نام او ذكر زبان ها و ياد او صفاي قلب هاي دوستداران اوست. طول زمان و گردش روزگار نه تنها او را محو نكرد، بلكه روزبه روز بر قدرت و عظمت بي نظير او افزود.

شمع فروزاني بود كه سرتا پا بسوخت تا جهاني را منوّر كند. در دامان محمد(ص) پيامبر بزرگوار ما پروزش يافت و اولين نداي عشق و پرستش را از زبان او شنيد و در قلب پاك خود جاي داد، در عالي ترين مرحله ي الهام درآغوش وحي رشد پيدا كرد، اولين كسي بود كه به دعوت محمد(ص) مبني بر پرستش خداي يگانه، لبيك گفت درحالي كه هنوز ده و چند سالي از عمر او نگذشته بود. كشمكش ها و جنگ هاي فراوان بين خداپرستان و پيروان كفر و جهالت شروع شد و علي همه جا و هميشه سپربلا بود. در اقيانوس مرگ فرو مي رفت تا به ساحل نجات برسد. شمشير او حجتي قاطع عليه ستمگران و زورمندان بود و وجود او سپري آهنين در مقابل ظلم و فساد به شمار مي رفت.

پاكي و طهارت او سرمشق زهّاد و فداكاري او راهنماي زبده ترين سربازان صدر اول اسلام بود.

اسلام نداي آزادي و مساوات در داد و هدف پرستش را خداي يگانه معرفي كرد، بت هاي مصنوعي و خدايان ساختگي را درهم شكست، دست زورمندان و ستمگران را از دامن اجتماع كوتاه كرد و ارزش هر فرد را در علم و تقواي او قرا ر داد. منطق و استدلال ارائه داشت و تا آن جا كه ممكن بود، با روشي متين پيش رفت و صاحبان عقل و فهم را به راه راست دعوت كرد. ولي در مقابل با كساني كه عقل خود را قرباني تعصّب خشك كرده، قلب خود را غرق كفر و ظلمت كرده بودند، در مقابل زورمنداني كه اجتماع را وسيله ي ارضاي هوا و هوس خود مي دانستند به مقاومت برخاست، به انسانيت منطق و استدلال عرضه كرد و در مقابل گردنكشان و ستمگران شمشير ارائه داشت و دشمنان را يكي پس از ديگري منكوب كرد.

مكتب خداپرستي اسلام توسعه يافت و مدينه ي فاضله اي به وجود آورد كه آرزو و آرمان انسان ها و متفكران بود. اگر چه مردم عادي آن روز ظرفيت چنين سيستمي را نداشتند و معنويت علويّت اجتماع آن ها، بيش از ربع قرن نپائيد؛ ولي همين يك دوره ي كوتاه از طلائي ترين دوره هاي ترقي و آزادي و مساوات به شمار مي رود. علي رهبر بزرگواري كه به وجود او افتخار مي كنيم در ايجاد اين اجتماع مؤثرترين نقش را داشت و از پايه هاي اصولي و اساسي آن به شمار مي رفت و از طرف محمد باني بزرگ اين مكتب به عنوان سرمشق و سمبل انساني اين مدينه ي فاضله معرفي شده بود.

رسالت محمد، با وفات او پايان يافت و وظيفه ي علي سنگين تر شد. تا مدتي كه رسماً مسئوليت خلافت نداشت به كارهاي عمراني و آباداني پرداخت و ثروت هاي بزرگ گردآورد و همه را وقف اجتماع كرد، و هنگامي كه بر فشار مردم رسماً خليفه شد، يك نمونه ي عالي و ايده آلي به جهانيان نشان داد كه در تاريخ نظير نخواهد يافت. درحالي كه بر ثروتمندترين و بزرگترين امپراطوري ها حكومت داشت مانند كوچك ترين و فقيرترين مردم قلمرو حكومت خود زندگي مي كرد. همه، و حتي بزرگ ترين بستگان خود را يكسان مشمول قانون قرار مي داد. قانوني صادر نمي كرد مگر آن كه شخصاً آن را به همه نشان دهد. با آن كه شصت سال از عمر او مي گذشت، در پيشاپيش همه ي لشكريان مبارزه مي كرد و يكه و تنها به صفوف دشمن مي زد و از هيچ خطري نمي هراسيد و مرگ در نظرش ناچيز مي نمود. شبانگاه كه سكوت و ظلمت بر همه جا دامن مي گستراند، در ميان نخلستان هاي كنار فرات به مناجات مي پرداخت و جزر و زمزمه ي آب و ناله ي علي شنيده نمي شد، جز ستارگان آسمان و ديدگان علي، بيداري وجود نداشت، و با خداي خود راز و نياز مي كرد. راز عشق مي گفت و مي شنود، مي گفت:

«خداي بزرگ به بهشت تو طمعي ندارم، از دوزخ تو نيز نمي هراسم و در راهي كه مي روم فقط عشق تو محرك من است. مرا بسوزان و استخوان هايم را در آتش عذاب بگداز؛ ولي مرا لحظه اي از خود دور مساز.»

او خود را خالصانه وقف خداي بزرگ كرده بود و اين را وظيفه ي خود مي دانست. در علوّ طبع، بخشش و محبت عشق و فداكاري، نويسندگي و سخنوري، قدرت و شجاعت، جنگ و ستيز، علم و تقوا برتر از همه بود. در خانه ي خدا كعبه- قدم به عرصه ي وجود گذاشت و در خانه ي خدا مسجدكوفه- هنگام عبادت به شهادت رسيد.

انجمن اسلامي دانشجويان شهادت اين رادمرد بزرگ را به همه ي جهانيان و مخصوصاً دوستداران بي رياي او تسليت مي گويد و همه را به پيروي اين رهبر بزرگ تشويق مي نمايد.