لطفا منتظر باشید ...
*صالح بن شعيب، ابوبكر قارى رازى
وى از مردم قار(ظ:غار) رى و از قدماى اديبان و لغت دانان بوده است، و به عهدثعلب نحوى (متوفى به سال 291) به بغداد درآمد، و با ابوالعباس مبرّد مباحثه ومناظره داشت، و در لغت غالب مى آمد امّا در نحو مغلوب مى شد.ياقوت نام او را درمعجم البلدان والمشترك،در ذكر قار آورده است.*ميرصيدى طهرانى رازى
وى از سادات طهران به زمان شاه اسماعيل صفوى بود، و به هندوستان رفت وهمان جا درگذشت؛ از او است:درين فصل گل هرچه دارى به مى دهمبادا كه ديگر بهارى نيايد1 .فهرست كتب شيخ طوسى،ص 167، س 8؛رجال كشى،ص 349، س 18؛رجال نجاشى،ص 140، س 19؛نضدالايضاح،ص 167، س 2؛منهج المقال،ص 180، س 1 و س 15؛نقدالرجال،ص 169، س 7، ستون راست؛تنقيح المقال، مامقانى، ج 2، ص 91، س 4.2 .معجم البلدان،ج 4، ص 12، س 12؛المشترك،ص 338، س 3.
