در مجلس حاكم كوفه - امامزادگان و زیارتگاه های شهر ری نسخه متنی

رسيدن به سعادت واقعى ، دانست قرآن و عمل كردن به دستورها و قوانين آناست ؛ زيرا اين كتاب عزيز داراى شرافت و عظمت خاصى است كه خداوند به آنبخشيده است و نام آن را ، روح ، رحمت ، شفا ، هدايت و نور نهاده است .

خداوند با فصاحت و بلاغت اعجازآميز آن نقشه هاى دشمنان و مخالفان حق رانقش بر آب ساخته است .

اين كتاب را چنان لطيف و ملايم روح قرار داده كه براى گوشها ، نامأنوس و ناهنجارنيست و چنان محكم و تازه است كه با ردّ مخالفان خللى به آن نرسد و كهنه نگردد .

عجايب و شگفتيهاى اين كتاب هميشه تازگى و حلاوت خاصى دارد .

فوايد آن آن قدر زياد و بى كران است كه انتهايى براى آن تصور نمى شود .

اين قرآن داراى چهار سيما و صورت است :

اول ، سيماى حلال و حرام كه اكثر مردم اين احكام را مى داند .

دوم ، سيماى دقيق تر كه جز علماء و متفكران به آن دست نيابند .

سوم ، سيماى فصاحت و اسلوب الفاظ كه جز فصحاى عرب حلاوت آن را درك نكنند .

چهارم ، سيماى باطنى يا تأويل قرآن كه جز خداوند متعال كسى آن را نداند.بدانيد كه قرآن داراى «ظاهر» و «باطن» و «حد» و «طلاق» ظاهرش همان تنزيل است(و الفاظى كه نازل شده و مردم مى فهمند) و باطنش تأويل (معانى خلاف ظاهر ودقيق) آن است و (حد) آن همان احكام و قوانين تشريعى آن است و (مطلق)عبارت از ثواب و عقاب آن مى باشد .

در مجلس حاكم كوفه

در كتابزينة المجالسنقل مى كند:

رزوى حضرت زيد عليه السلام نزد خالد بن عبداللّه استاندار كوفه رفت ، خالد به پاس

1 البته ائمه دين كه راسخون فى العلم مى باشند به تأويل قرآن آگاهند .

2 .الحدائق الورديه، ج 1 ، ص 147 .

3 .زيد الشهيد، ص 13 ـ 17 .