كاظم قاضى زاده بـدون تـرديـد قـيـام و نـهـضـت اصلاح گرانه اجتماعى نيازمند مبانى فكرى , اعتقادى خاصى است كه زمينه ايدئولوژيك حركتهاى اجتماعى را برتابد. از ايـن روى بـعـضى از اديان و برخى از تفسيرهايى كه از دين اسلام شده است , يـاانـقـلاب اصـلاحى و به دست گرفتن قدرت را مطرود دانسته و يا حداقل آن رابـى اهـمـيت قلمداد نموده اند. در مقابل , برداشتهاى ديگرى از حقيقت دين و دسـتـگـاه فـكـرى اسـلام وجـود دارد كـه اصـلاح جـامـعـه و اداره حكومت و سياست ورزى را ازمهمترين وظايف جامعه اسلامى و رهبران آن مى شمارد. اين ديدگاه بدون آنكه درتحليل قيام حسين (ع ) به تكلفهاى ناصواب دچار شود و يا بـا تعبدى دانستن آن قيام زمينه تفسير اجتماعى و دينى آن قيام را از خود سلب كند, حركت اصلاح طلبانه حضرتش را با مبانى دستگاه فكرى خود كاملا منطبق ديده و تفسيرهاى مناسبى ازآن به دست مى دهد. يـكى از مهمترين اين مبانى , شيوه برخورد دستگاه فكرى دينى با سياست است . ايـن مـسـئلـه ديدگاه و بيان بنيانگذار جمهورى اسلامى سهم مهمى را اشغال نـمـوده اسـت .در مـقـالـه اى كه به ((كنگره محترم امام خمينى (ره ) و فرهنگ عـاشـورا)) ارائه مـى كـنم ,به اختصار ديدگاه امام خمينى (ره ) را در اين باره پى مى گيرم , اميد كه مورد استفاده قرار گيرد.
مقدمه :
يـكـى از مسائل مهمى كه در يكى دو قرن اخير مورد توجه انديشمندان اسلامى ومـصـلـحـان اجتماعى قرار گرفته است رابطه ((دين )) و ((سياست )) و شان ((ديـن )) در امـور((اجـتـماعى و سياسى )) است . پاسخ به اين مسئله با توجه به اخـتـلاف شـديد ديدگاههاو گرايشهاى انديشمندان و سياستمداران مسلمان يكسان نبوده است . بـرخـى در مـيـان ديـن و سياست مباينت كامل انداخته اند و هرگونه ورود در سياست رابه معناى خروج از دين قلمداد كرده اند و در طرد سياست آنگونه پيش رفـتـه انـد كـه حـتـى اطلاع از سياست را نيز مطرود دانسته و دامن معنوى ( خـويش را آنگونه پاك مى دانند كه بايد از آلودگى به سياست مصون بماند. سايه سنگين اين نگرش برشيوه زندگى اجتماعى قشريون مذهبى و حوزه هاى دينى ايران تا چند دهه قبل مشهود بود.
لطفا منتظر باشید ...
