به كوشش: سيد على قاضى عسكرسنت سفرنامه نويسى از دير باز، به شكل محدود، ميان اقوام و ملل دنيا مرسوم بوده، ليكن در دو قرن اخير توسعه و رواج قابل توجهى يافته است. سفرنامه نويسان هر يك با تخصص ها و گرايش هاى فكرى خود تلاش كرده اند تا آداب ورسوم مردم در شهرها و روستاها را بازگو نموده، به تشريح و توصيف اماكن و آثار تاريخى و حوادث و رويدادهاى ميان راه بپردازند.در ميان سفرنامه ها، سفرنامه هاى مربوط به حج از اهميت و جاذبه ويژه اى برخوردار است. نويسندگان چنين آثارى تلاش كرده اند تا چگونگى حج گزارى مسلمانان، شيوه رفتار آنان با يكديگر، سختى ها و دشوارى هاى گوناگون ميان راه، كمبود و يا نبودن امكانات مادى و رفاهى و ويژگى هاى هر يك از آثار دينى و مذهبى شهرهاى بين راه و به ويژه حرمين شريفين را تشريح و ترسيم كنند.محققان و انديشمندان در هر زمان كوشيده اند تا سفرنامه هاى پيشينيان را به زيور طبع بيارايند و در اختيار نسل هاى بعد از خود بگذارند.در اين ميان، اين جانب نيز، هم به دليل مسؤوليت شغلى و هم علاقه مندى به اين گونه آثار، از سال ها پيش كوشيده ام تا با كمك برخى از دوستان فاضل و دانشمند، اين سنت ديرينه را پاس داشته، ضمن تشويق زائران و حجاج بيت الله الحرام به نوشتن سفرنامه و خاطرات سفر حج، به احياى اين آثار همت گمارم.در جستجوى آثار مخطوط و در لا به لاى فهرست نسخ خطى كتابخانه ارزشمند
لطفا منتظر باشید ...
