چيغ (چيق)بافي

هنرهاي دستي عشاير ايران که شهره خاص و عام است در عصر حاضر از دامنه کاربردي خود پاي فراتر نهاده و از صنعت به هنر تکامل يافته اگر روزگاري گبه دختر قشقايي کف÷وش بنه بختش بود امروزه زينت بخش خانه هاي مدرن شهريست . چيق بافي نيز از هنرهاي کاربردي است که هنوز در زندگي شهري نيامده آنچه در ذيل مي آيد اشنايي کلي است با چيغ بافي .

چيغ كه عبارت از بافت حصيري به پهناي تقريبي 150 سانتيمتر است و روي آن نقش هاي متفاوتي به وسيله نخ هاي رنگارنگ پشمي ايجاد ميشود يكي از توليدات مناطق عشاير نشين كشورمان ميباشد كه براي حفاظت اطراف سياه چادرها از آن استفاده ميشود . براي تهيه چيغ ، ني لازم را از اطراف رود خانه ها فراهم نموده سپس آنرا مي‌تركانند و به چهار قسمت تقسيم مي‌نمايند به طوريكه پهناي هر قسمت نزديك به يك سانتيمتر مي‌گردد بعد از نخ پشمي ريسيده شده (كه معمولا رنگي است) براي بافت استفاده ميشود .

بافندگان كه معمولا از زنان عشاير هستند طرح مورد نظر براي تهيه محصول را يا بخاطر داشته و به طور ذهني آن را به قسمتهاي متفاوت تقسيم نموده و هر ني را بر طبق آن مي‌بافند و يا اينكه طرح را روي كاغذ ترسيم كرده و هر ني را روي نقشه نخ پيچي مي‌كنند كه در مورد زنان چادر نشين حالت اول بيشتر صادق است . اين طرحها كه تماما اصيل و سنتي مي‌باشند گوناگون و زيبا بوده و نقشهايي نظير شير ، آهو ، گوزن و ... را شامل مي‌شود .

هر دستهاي كه بافته مي‌شود شامل 32 عدد ني است كه در صورت لزوم دسته ها را بهم مي‌بافند عرض چيغ به طور معمول 5/1 سانتيمتر ميشود . 32 عدد آن قريب 50 سانتيمتر خواهد بود و يك عدد چيغ 3*5/1 متر از 6 دسته تشكيل شده است . چيغ بافان ني ها را بعدا مانند پرده بافان تنگ همديگر مي‌بافند و بدين ترتيب نقش ظاهر ميشود و هم چيغ به صورت ديوار قابل استفاده مي‌گردد .

نظر به زيبايي طرحهاي چيغ و نيز اختياري و قابل تغيير بودن فواصل ني ها ، از چيغ در زنندگي شهري نيز ميتوان به عنوان پرده ، پاراوان ، پوشش ديوار و ... استفاده نمود .علي اميري