گزارش آتش سوزي مسجد نبوي
در سال 886 هجري و بناي مجدد آن از زبان يك شاهد عيني

( ترجمه رساله هداية التصديق الي حكاية الحريق )

( از فضل الله بن روزبهان خنجي ) ( م 927 )

رسول جعفريان

مكه و مدينه دو شهر مقدس و منوّري است كه دل همه مسلمانان براي آن مي تپد و شوق ديدار آن ، در قلب تمامي مؤمنان موج مي زند . جايي كه به همه مسلمانان تعلق دارد و همه بدان تعلق خاطر دارند . جاي جاي شهر مدينه ، يادگاري است از حضور رسول خدا (صلّي الله عليه وآله وسلّم ) و اهل بيت (عليهم السلام) . در آن ميان ، حرم مطهر نبوي (صلّي الله عليه وآله وسلّم ) جايگاه ويژه اي دارد .

در طول تاريخ ، حرم مطهر و مسجد نبوي ، هر از چندي به وسيله كسي يا كساني بازسازي شده و خلفا و سلاطين كوشيده اند تا با كسب افتخار تجديد بناي آن ، يادگاري از خود برجاي گذارند . در اصل اين يادگارها ، متعلق به مردماني است كه با اموال آنان ، اين بناها ساخته و سرپا شده است .

در رمضان سال 886 هجري قمري ، حرم مطهّر نبوي بر اثر يك صاعقه دچار آتش سوزي شد و بخش اعظم سقف آن ، كه از چوب ساخته شده بود ، در آتش سوخته و ستونهايش از بين رفت و تنها قبر مطهّر نبوي و قبه آن از آتش در امان ماند . اين دومين آتش سوزي در مسجد نبوي بود ؛ بار نخست آن ، در سال 654 هجري ـ دو سال قبل از سقوط بغداد به دست مغولان ـ رخ داد كه بي احتياطي يكي از فراشان ، مسبب اصلي آن بود . ( 1 ) ابو شامه آن حادثه

1 ـ در آن زمان شيعيان بر مدينه حكمراني مي كردند . يكي از سنيان متعصب ضمن شعري گفت :

در برابر ، يك شاعر شيعي چنين سرود :