مستصحب دو حالت دارد:1. مستصحب, شايد از آغاز تا پايان به عنوان يك تكليف به هم پيوسته باشد, در مثل, خوددارى از خوردنيها و نوشيدنيها و… در حال روزه, از طلوع فجر صادق تا شب, يك واجب است كه در مجموع متعلق تكليف واقع شده است.ييا آن كه نشستن در مسجد از صبح تا ظهر, در مجموع يك تكليف است, نه آن كه به عدد هر قطعه از زمان كه گنجايش عمل را دارد, تكليف باشد.2. مستصحب, به شمار هر قطعه از زمان كه گنجايش عمل را داشته باشد, وجود دارد.در مثل روزه ماه مبارك, از ديدن ماه رمضان تا ديدن ماه شوال, به شمار روزها, تكليف وجود دارد و در هر روزى, روزه مستقلى واجب است.در هر يك از دو فرض: يكى و بسيارى تكليف, حكم تكليفى, يا واجب است, يا حرام و يا مباح.تنها در بعضى از اَنگارهاى يكى بودن تكليف, در زمان شك, تمسك به قاعده اشتغال براى ثابت كردن مستصحب و حجت بودن استصحاب, صحيح است; زيرا كه شك در رهايى از تكليف بعد از يقين به تكليف است و مقتضاى اشتغال يقينى, فراغ يقينى است و تا يقين به پديدار شدن شب پيدا نشده است, بايد خوددارى كرد.بنابراين, در زمان شك بايدواجب بودن خوددارى از خوردن و آشاميدن و… را استصحاب كرد.و اما در صورتى كه تكليف فراوان است, شك در واجب و يا حرام بودن در زمان دوّم, بازگشت به شك در اصل تكليف مى كند و مجراى اصل براءت و اصل اباحه است و قاعده اشتغال مجرا و مورد ندارد.