سيگارها - گیاه و سنگ نه، آتش نسخه متنی

سيگارها

هر روز ، نيمروز

بر پاي خود سوارم و از کوچه
هاي شهر

رو مي نهم چو باد به سوي
سراي خويش

در زير پاي من

سيگارهاي له شده ي نيمسوخته

خاموش مي شوند

با دود و با غبار همآغوش مي
شوند

هر روز ، شاتمگاه

با گاري شکسته ي خورشيد مي روم

از کوچه هاي عمر به سوي سراي مرگ

در زير چرخ گاري خورشيد ،
روزها

اين روزهاي له شده ي نيمسوخته

خاموش مي شوند

با دود و با غبار همآغوش مي شوند