فضيلت محوران در قرون جديد - فلسفه اخلاق از دیدگاه مکاتب قدیم و جدید نسخه متنی

فضيلت محوران در قرون جديد

گروتيوس 1583 - 1645

دكارت 1596 - 1650

كادورث 1617 - 1688

شافتسبرى 1617 - 1713

جان لاك 1632 - 1704

كلارك 1675 - 1729

هيوم 1711 - 1776

توماس ريد 1710 - 1796

كراسوس 1715 - 1775

ريچارد پرايس 1723 - 1791

كانت 1724 - 1804

مكين تاش 1765 - 1832

پريكاردو 1871 - 1947

لوئيس لِوِل 1883 - 1951

گابريل‏مارسل 1889 - 1973

(هابرماس گرايش كانتى و لويى ناس گرايشى بنتامى و ورنر ماركس، عشق محور است.

اما هيچكدام اينها مكتبى از خود ندارند و لذا از بحث درباره آنها در متن كتاب خوددارى شد همچنين از نقل فلاسفه هرمنوتيك بهمين خاطر خوددارى شد اما قبل از آنكه وارد بحث فيلسوفان فضيلت محور شويم تذكر اين نكته لازم است كه پيشنهاد هولباخ (1723 - 1789) و هلوتيوس (1715 - 1771) مبنى بر اينكه «چون نفع شخصى تنها انگيزه انسان است بايد قوانين به طورى تغيير يابند كه نفع شخصى افراد انسان را بسمت خير عمومى و نظم صحيح سوق دهد»، پيشنهادى بجا است با اين اصلاح كه نفع شخصى تنها انگيزه بشر نيست لكن قويترين انگيزه است چنانچه گذشت و لذا همچنان پيشنهاد اين دو نفر فوق الذكر براى اصلاح قوانين اجتماعى بسيار پيشنهاد جالبى است لكن مربوط به فلسفه حقوق است نه فلسفه اخلاق لذا ما از نقل مفصل نظريات اين دو نفر در اين كتاب كه مربوط به فلسفه اخلاق است خوددارى كرديم).