الگوگيرى از پويندگان پاك - عرفان اسلامی جلد 4

بر اساس ترجمه لغت جلباب در كتاب لغوى «المنجد» است ، آنجا كه مى‏گويد :

الجلباب : القميص او الثوب الواسع ؛ جلباب : پيراهن يا پوشش گشاد است و عده‏اى فرموده‏اند : به طور دقيق جلباب پوششى است از روسرى بزرگ‏تر و از عبا كمى كوچك‏تر .

در هر صورت زن آنچه از لباس و زينت برايش حلال است مى‏تواند ، به اندازه شأنش بپوشد ، ولى عشوه گرى و طنازى و خودآرايى نكند و بداند خود نشان دادن به ديگران و آن كسانى كه اسلام آنان را محرم نمى‏داند به طور قطع براى او حرام است و در صورت توجه نكردن به دستورهاى سعادت آفرين اسلام مبغوض حق و در قيامت اهل عذاب خواهد بود .

زن به هنگام خروج از خانه و به وقت روبرو شدن با نامحرمان بايد از جلباب استفاده كرده و در پوشيدن لباس زيباو زينت و بدن و آنچه مرد را به تحريك سوق مى‏دهد حتى در حرف زدن از دستورهاى الهى پيروى كرده و از محرمات خوددارى نمايد و بداند كه تمام احكام الهى و انبيا و امامان و حكيمان و ناصحان و عارفان و اوليا خدا به نفع اوست و آنان جز خير دنيا و آخرت او نظرى ندارند و توجه داشته باشند كه طى راه انسانيت و رسيدن به مدارج كمال و فراهم آوردن زمينه براى شكوفايى استعدادهاى خدادادى جز با طى طريق الهى به كمك انبيا و امامان راهى ندارد .

بدانند در تمام اعصار و قرون ، خداوند بزرگ در ميان تمام اقوام و ملت‏ها براى همگان در هر شأنى كه هستند حجت و گواه و دليل و راهنما قرار داده و فرداى قيامت در مقابل آنچه جرم داشته‏اند به خصوص در مسئله بى‏بند و بارى و بى حجابى كه ريشه نود درصد از مفاسد خانوادگى و اجتماعى است ، عذر قابل قبولى نخواهد داشت .

الگوگيرى از پويندگان پاك

آرى ، خداوند فيض‏بخش توانا ، از روى حكمت و رحمت بى‏پايان خود ، براى اين‏كه افراد موجودات و به خصوص نوع انسان راه كمال مطلوب مقدر خويش را به آسانى پيدا كند ، هميشه به نزد هر قومى سرمشق‏هايى و راهنمايانى فرستاده تا احكام او را تعليم و آنان را به راه تكامل و ترقى ارشاد و هدايت كنند .

حكمت كامله خداوندى كه دانا به استعدادها و قابليت آفريدگان است هرگز تكليفى كه مافوق طاقت و توانايى ايشان باشد تحميل نمى‏كند و هرگز راهى را كه نرفته‏اند ، بى‏بدرقه و راهبر نمى‏گذارد .

بدين جهت دست تقدير و عنايت خداوندى در هر دوره‏اى و در نزد هر ملتى مثال‏هاى درخشانى از كمال مطلوب جسمى و روحى در پيش چشم افراد و ملت‏ها گذاشته است تا آنان را سرمشق و نمونه پيروى خود قرار دهند و آن راهى را كه ايشان مى‏روند و نشان مى‏دهند ، بروند .

اگر به ديده دقت و بصيرت تاريخ حيات و اقوام و ملل را تدقيق و مطالعه كنيم مى‏بينيم كه پيوسته هريك از ادوار تاريخ و به خصوص در روزهاى تاريك آن‏كه ظلمت خودپرستى و نادانى افق افكار مردم را فرا گرفته است ، نورهاى درخشنده‏اى از علم و معرفت و فداكارى و فضيلت براى هدايت و حمايت مردم افروخته شده است .