حکمت 062 - شرح نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 062

(از دست دادن دوستان غربت است). لفظ غريب را از آن رو براى از دست دادن دوستان استعاره آورده است كه هر دو باعث وحشت و تنهايى است.

حکمت 063

(از دست رفتن حاجت، آسانتر از درخواست آن، از كسى است كه نااهل است). مقصود از نااهل، فرومايگان و تازه به نعمت رسيده هاى بى ريشه اند، از آن رو دست نيافتن به حاجت آسانتر است كه از دست رفتن حاجت يك غصه است، اما درخواست از نااهلان كه غالبا بى نتيجه است، علاوه بر غم از دست رفتن حاجت، موجب تحمل سنگينى خوددارى طرف از برآوردن حاجت و پشيمانى از عرض حاجت به آنان و همچنين غم ذلت حاجتمندى نسبت به فرومايگان مى شود همانطور كه (جاى ديگر) فرموده است:

(مرگ گواراتر از درخواست از فرومايگان است). و بعد از همه ى اينها غم آنست كه اينان حاجاترا برنمى آورند، كه اينها چهار نوع غم و اندوهند. و همينطور اگر حاجت برآورده شود، باز هم، غم سنگينى خودخواهى طرف، به علاوه ى ذلت عرض حاجت بديشان، بنابراين- به هر حال- از نرسيدن به حاجت آسانتر است. اين سخن باعث جذب دو فضيلت قناعت و بلندهمتى است.