کند. اگر کسي ديگري را به قصد تأديب به نحوي که نوعاً سبب جنايت نمي شود بزند واتفاقاً سبب جنايت بر
او شود، جنايت شبه عمدي است. با وجود اين، در صورتي که مرتکب، بدون قصد قتل، عمداً کاري انجام دهد که
نوعاً کشنده باشد قتل عمدي موضوع بند (ب) ماده 206 ق. م. ا. مطرح مي گردد. اين تعبير نوع قتل از شبه عمدي
به عمدي مي تواند معلول فکر و انديشه قبلي براي انجام کاري باشد که نوعاً کشنده شناخته شود. آزار و
اذيت و مسلح بودن در سرقت حاکي از سوءنيت مرتکب با سبق تصميم در سرقت است.درماده 652ق. م. ا.، قانونگذار
کيفر چنين سرقت هائي را تشديد نموده و مقرّرمي دارد:« هرگاه سرقت مقرون به آزار باشد و يا سارق مسلح
باشد به حبس از سه ماه تا ده سال و شلاق تا (74) ضربه محکوم مي شود و اگر جرحي نيز واقع شده باشد، علاوه
بر مجازات جرح به حدّ اکثر مجازات مذکور در اين ماده محکوم مي گردد».
3- سوءنيت جازم (مستقيم) وسوءنيت اتفاقي (احتمام يا غير مستقيم)
الف - سوءنيت جازم در مواردي است که احراز شود نفس ارتکاب جرم مطلوب عامل بوده است. مانند قتل عمديموضوع بند ( الف ) ماده206 و يا سرقت موضوع موادّ 197 به بعد و يا موادّ 651 به بعد ق. م. ا..ب- سوءنيت اتفاقي، در مواردي است که عامل نتيجه را پيش بيني کرده ولي آن را نخواسته باشد. مانند احراق
و تخريب و اتلاف اموال و حيوانات موضوع موادّ 675 به بعد ق. م. ا. که ماده 689قانون مزبور صراحتاً مقرّرمي
دارد: «درتمام موارد مذکور در اين فصل هرگاه حرق وتخريب وساير اقدامات انجام شده منتهي به قتل يا نقص
عضو يا جراحت و صدمه به انساني شود مرتکب علاوه بر مجازاتهاي مذکور حسب مورد به قصاص و خواسته عامل
باشد قتل عمدي مطرح مي گردد.
4- سوءنيت معين و سوءنيت غيرمعين
درسوءنيت معين، جرم نسبت به شخص يا شي، معين که مورد قصد مرتکب بوده واقع مي شود. مانند اينکه کسي باقصد کشتن فرد معين او را به قتل برساند. بند الف ماده
206ق. م. ا.، قتل را وقتي عمدي مي داند که قاتل با انجام کاري، قصد کشتن شخص معين يا فرد يا افرادي غير
معني از يک جمع (معين) داشته باشد.