لطفا منتظر باشید ...
2- روابط حقوق جزا با جامعه شناسي کيفري
يکي از عوامل بزهکاري، اجتماعي شدن فرد در گروههايي است که داراي ارزشها و معيارهاي ضد اجتماعيهستند. از طرفي حقوق جزا به بازرسي رفتار افراد و اجبار آنها
به حفظ و رعايت ارزشهاي اجتماعي اهميت مي دهد.از نظر اجراي مؤثر و بهتر مجازاتها «جامعه شناسان مي
توانند با بررسي و شناخت ساخت اجتماعي و شکل روابط اعضاي جامعه، واکنش احتمالي آنان را در مقابل
مجازاتها پيش بيني کنند. (1) از اين رو ارتباط نزديکي بين حقوق جزا و جامعه شناسي کيفري وجود دارد.
3- رابطه حقوق جزا با علوم جرم شناسي و رشته هاي مؤثر در تکامل جرم شناسي
علوم جرم شناسي به بررسي عوامل، علل، آثار و نتايج پديده بزهکاري مربوط مي شود. مطالعه مجرم وبزهکاري موضوع علوم مختلفي است. تمام نظاماتي که انسان، موجوديت، رفتار و شخصيت او را مورد مطالعه
قرار مي دهند و کليه انتظاماتي که ساخت و تحول جامعه، عکس العمل هاي متقابل افراد و محيط را مورد
بررسي قرار مي دهند در پيشرفت علم جرم شناسي سهيم هستند.
الف- نقش علوم پزشکي در علم جرم شناسي
دانشکده هاي پزشکي اولين سهم را در توجه به جرم شناسي (بخصوص در ايتاليا) داشته است. علوم پزشکي در جستجوي کشف علل بزهکاري در ارتباط با خصوصيات فيزيکي و جسماني فرد انساني و تمرکز مطالعات در مجرم
از لحاظ علم تشريح و علم وظايف الاعضاء است.اولين بار سزار لومبروزو با انتشار تأليف خود به نام
انسان جنايتکار(2) تاريخ طبيعي جنائي انسان(3)پايه گذاري نمود. آنچه در اين مطالعات جلب توجه مي کند
وجود ارتباطي بين وضع ظاهري با رفتار شخص است. در حال حاضر طبقه بندي افراد بزهکار بر حسب وضع ظاهري
آنان مورد توجه مي باشد.(4)نهايت آنکه علم وظايف الاعضاء بيش از علم تشريح مورد توجه است.(5) در بين رشته هاي علوم پزشکي،
بيولوژي جزائي نيز در ارتباط با ارتکاب جرم داراي نقش مهمي است. زيرا نهايتاً وضع ظاهري و رفتار فرد
انساني وابسته به سيستم رواني و بخصوص علمکرد ترشحات داخلي غدد Endoc
inienدارد.
ب- سهم علوم اجتماعي در جرم شناسي
بعضي از صاحبنظران در مورد علت بزهکاري توجه به محيط خارج از انسان داشته اند. محيطي که انسان در آن زندگي مي کند اغلب جرم زاست.
1. دکتر صانعي، پرويز، حقوق جزاي عمومي، ج1، انتشارات دانشگاه دانشگاه ملي سابق، ص 37.l’homme c
iminal. 2.3. l’anth
opologie c
iminelle
4.mo
phologie
typologie.5. stefani
g et levasseu
g. d
oit penal gene
al 7e edition
p
écis dalloz p.44.
