4- نتيجه گيري از تعاريف جرم
از تعاريف مزبور زير قابل استنتاج است:1- جرم همواره رفتار خارجي انسان است كه گاهي به صورت فعل و زماني با ترك فعل تحقق مي يابد و بنابراين:الف - ميل به ارتكاب جرم و تصميم برآن، جرم تلقي نمي شود.ب- جرم عقيده وجود ندارد اما انتشار عقيده درمواردي جرم است. در اين مورد اصل 23ق.1. مقرّر مي دارد:«تفتيش عقايد ممنوع است و هيچ كس را نمي توان به صرف داشتن عقيده اي مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد».2- براي اينكه عملي جرم شناخته شود بايد ممنوعيت عمل همراه با ضمانت اجراي جزائي ( مجازات يااقداماتتأميني يا تربيتي ) باشد.3- ارتكاب عمل ممنوعي كه قانونگذار براي آن مجازات است در مقام استفاده از حق (مثلاً دفاع مشروع) جرم
تلقي نمي شود.تعزيرات شرعي مذكوردر تبصره 1ماده 2ث. آ. د. ع. ك در مورد جرم شناخته شدن افعال حرام وترك واجبات توسط
دادگاههاي (باسكوت قانون) آزمايشي و سه ساله مي باشد و شايسته است نسبت به تطبيق آن با اصل قانوني
بودن جرايم و مجازاتها و قاعده فقهي منع عقاب بلابيان هماهنگ شود. البته در صورتي كه فهرست قانوني
افعال حرام وترك واجبات اعلام شود موضوع قابل تأييد است و همگان مكلف به احترام و اجراي قانون مي
باشند.