پیامدهای عاشورا نسخه متنی

كرد؛ يك قسمت تحت فرمان دهى ابراهيم اشتر و قسمت ديگر تحت امر خود مختار قرار گرفتند. هر كدام نيز نيروهاى خود را به چند گردان تقسيم كردند.

مـختار در مسير بازار و اطراف مسجد اعظم كوفه ، از نيروها سان ديد و به ابراهيم اشتر گفت :

(ابـراهـيـم ، عـمـده نـيـروهـاى دشـمن در دو منطقه و تحت پوشش دو طايفه مهم قرار گرفته اند:

طـايـفـه مـضـرى هـا و طـايـفـه يمانى ها. تو به سوى مضرى ها برو كه در منطقه كناسه مستقر هـسـتـنـد، مـن هـم بـه سـوى يـمانى ها مى روم كه در ميدان سبيع موضع گرفته اند. فرمان دهى طـايفه مضرى ها به عهده شبث بن ربعى و ابن عمير است و فرمان دهى طايفه يمانى ها به عهده عبدالرّحمن بن مخنف و ابن اشعث است .) مـخـتار يك گردان را به فرمان دهى احمربن شميط و گردانى ديگر را به فرمان دهى عبداللّه بـن كـامـل ـ كـه ايـن دو از افـسـران رشيد انقلاب بودند ـ سپرد و به آنان دستور داد از مسيرهاى گوناگون بروند تا در ميدان سبيع با دشمن روبه رو شوند.

نـيـروهـاى مـختار در ميدان سبيع ، با دشمن مواجه شدند؛ در يك طرف ، شيعيان خالص و طالبان خـون امـام حـسـيـن (ع) و در طـرف ديـگـر، اشـراف مـغـرور و اشـرار مـنـافق كوفه ، كه عمدتاً از عوامل فاجعه كربلا بودند، در مقابل هم صف آرايى كردند.

ابوخباب ، از شاهدان عينى اين جنگ ، مى گويد: جنگ شديدى بين دو طرف درگرفت و آن روز هر دو طرف با شدّت و مقاومت با هم مى جنگيدند و شورشيان مقاومت سختى از خود نشان دادند. وضع گـردان ابـن كـامـل در مـوقـعـيـّت خـوبى نبود و گردان تحت امرِ احمدبن شميط هم به شدّت تحت فـشـار دشمن واقع شدند. مختار از اوضاع با خبر شد و عبداللّه بن فراد را با نيروهايى تازه نـفـس بـه كمك ابن كامل فرستاد و به او توصيه هايى نمود، چهارصد نيروى تازه نفس را نيز به كمك ابن شميط فرستاد. با ورود نيروهاى كمكى ، وضع جبهه به نفع انقلابيان تغيير كرد و دشمن به شدّت ، تحت فشار قرار گرفت .

نيروهاى تحت فرمان ابراهيم هم ، كه به منطقه مهمّ كناسه اعزام شده بودند، پس از اتمام حجّت ابـراهـيـم بـه آن هـا، وارد نـبـرد سـخـتـى شـدنـد و در هـمـان روز اول ، شـكـسـت سختى را بر دشمن وارد ساختند و دشمن با دادن تلفات سنگين و مجروحان بسيار، شكست خورد.(282) در جـبـهـه مـيـدان سـبـيـع ، نيروهاى شباميان نيز رسيدند وابوالقلوص ، كه شيخ و بزرگ آنان بـود، بـه نـيروهايش فرمان حمله داد و با فرياد او، جنگ سختى درگرفت . شعار يا (لثارات الحـسين)نيروهاى شبامى ها منطقه سبيع را فراگرفته بود و به شدّت ، دشمن را قلع و قمع مى كردند.

طـبـرى مـى گـويـد: مـوقـعـى كـه نيروهاى مختار شعار (يا لثارات الحسين)سردادند، از ميان دشمنان فرياد (يا لثارات العثمان)به گوش رسيد.(283) در ايـن جـنگ ، نيروهاى مختار با كم ترين تلفات ، بيش ترين شكست را بر دشمن وارد كردند و از سران قوم ، افرادى همچون عبدالرّحمن بن سعيد، فرات بن زحر و نعمان صهبان و عمربن مخنف بـه هـلاكـت رسـيـدنـد، جـمـعـى از سران آنان نيز همانند زهربن قيس و عبدالرّحمن بن مخنف مجروح شدند. شرحبيل بن بقلان هم در اثر شدّت جراحات وارده ، به هلاكت رسيد.

لازم بـه ذكـر اسـت كـه فـرمـانـده طـايـفـه همدانيان عبدالرّحمن بن سعيد بود كه كشته شد و اين پيروزى بزرگى براى مختار به شمار مى آمد.(284) ابـومـخـنـف مـى گـويـد: در جـنـگ مـيـدان سبيع ، تعداد فراوانى از شورشيان كه عمدتاً از طايقه هَمْدانى ها بودند، حضور داشتند كه هفتصد و هشتاد نفر از آنان به هلاكت رسيدند، و از مضريان ، قريب ده نفر كشته شد و جمعى از سران ربيعه همچون حجّاربن ابجر، يزيدحارث ، شدّادبن منذر و عكرمة بن ربعى متوارى شدند.(285) جمع كثيرى از شورشيان و فرماندهان آنان به اسارت نيروهاى مختار درآمدند كه تعداد آنان را قريب پانصد نفر ذكر كرده اند. عبدالله بن شريك نهدى ، از فرماندهان ارتش ‍ مختار، اسرا را دست بسته نزد مختار آورد.

مختار دستور داد اسرا را از مقابل او عبور دهند و هر كسى را كه به هر نحوى ، در فاجعه عاشورا شـركـت