از روزگار امامان معصوم(س) بذر اجتهاد در باغ اسلاميت افشانده و نهال‌مرجعيت در بوستان امامت نشانده شد و فروغ پياپي مشعل‌ها حيات بشري راروشن ساخت و تا عصر حاضر پرتوافشاني مي‌كند؛ عصري كه امواج‌دين‌گرايي در آن، سبب رويكرد هرچه بيش‌تر انسان به مفاهيم ديني شده‌است.نتيجة آگاهي مردم از قوانين الاهي و آموزه‌هاي ديني، برگرفتن ميوة‌شيرين درخت خردگرايي خدايي است. آنان نه تنها آگاهانه و آزادانه‌مرجعيت را حلقة وصل خود و معصومان(س) به شمار مي‌آورند، بلكه مدارمردم‌گرايي را فقط در مدار مرجعيت جست و جو مي‌كنند.برگ‌برگ‌ِ تاريخ گواه آن است كه بيوت مراجع همواره پذيراي‌ستمديدگان، محرومان و بي‌پناهان‌بوده، و اين مردمي‌بودن و مردمي‌زيستن،افتخار گرانبهاي مرجعيت است.مردم حيات خود را در حيات مرجعيت مي‌جويند؛ چرا كه در طول تاريخ‌اين رايت مرجعيت بوده كه در اهتزاز بوده، و منادي استقلال سياسي،اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي سرزمين
لطفا منتظر باشید ...
