تبلیغ در قرآن نسخه متنی

بـيـشـتـرى يـافـتـه بـه طـورى كـه بـا حـجـم تـبـليـغـاتـى پـيـش از انـقـلاب قابل مقايسه نيست .
حتى آنان قدرت نظامى و اقتصادى خود را نيز به ميدان كشيدند تا انقلابى را كـه مـاهـيـت اسلامى دارد
در همان مرحله نونهالى ، بخشكانند و هنوز هم از چنين فكر ابلهانه اى دسـت نـكـشيده اند، به همين دليل
امام راحل (ره ) همه نيروهاى متعهدى را كه در هر يك از رشته هاى تبليغات ، دستى دارند، به ميدان مبارزه
فرامى خواند و مى فرمايد:
... مـا اكـنـون در ايـن زمـان ـ كـه دسـت ابـرقـدرتـهـا را از كشور خود كوتاه كرديم ـ مورد تهاجم
تـبليغاتى تمام رسانه هاى گروهى وابسته به قدرتهاى بزرگ هستيم ؛ چه دروغها و تهمتها كـه گـويـندگان
و نويسندگان وابسته به ابرقدرتها به اين جمهورى اسلامى نوپا نزده و نمى زنند. مع الاسف اكثر دولتهاى
منطقه اسلامى ـ كه به حكم اسلام بايد دست اخوت به ما دهند ـ به عداوت با ما و اسلام برخاسته اند و همه
در خدمت جهانخواران از هر طرف به ما هجوم آورده انـد و قدرت تبليغاتى ما بسيار ضعيف و نا توان است و
مى دانيد كه امروز جهان روى تبليغات مـى چـرخـد... مـسـأ له تـبـليـغ تـنـهـا به عهده وزارت ارشاد
نيست ، بلكه وظيفه همه دانشمندان و گـويـنـدگان و نويسندگان و هنرمندان است . بايد وزارت خارجه كوشش
كند تا سفارتخانه ها نـشـريات تبليغى داشته باشند و چهره نورانى اسلام را براى جهانيان روشن نمايند
كه اگر ايـن چـهـره بـا آن جـمـال جـمـيـل كـه قـرآن و سـنـّت در همه ابعاد به آن دعوت كرده از زير
نقاب مـخـالفان اسلام و كج فهميهاى دوستان خودنمايى نمايد، اسلام ، جهان گير خواهد شد و پرچم
پـرافـتـخـار آن در همه جا به اهتزاز خواهد آمد، چه مصيبت بار و غم انگيز است كه مسلمانان متاعى
دارنـد كـه از صـدر عـالم تـا نـهـايت آن نظير ندارد، نتوانسته اند اين گوهر گرانبها را كه هر
انـسـانـى بـه فـطـرت آزاد خـود طـالب آن اسـت ، عـرضـه كـنـنـد، بـلكـه خـود نـيـز از آن غافل و به
آن جاهلند و گاهى از آن فرارى اند.^(25)
عـلاوه بـر دلايـل پـنجگانه ياد شده ، دلايل متعدد ديگرى ، لزوم و ضرورت تبليغات اسلامى را بـه
شـكـلى پـيـگـيـر و فراگير حتمى مى سازد و حتى قرآن مجيد از آن به (جهاد كبير) تعبير كرده ، مى فرمايد:
(فَلا تُطِعِ الْكافِرينَ وَ جاهِدْهُمْ بِهِ جِهاداً كَبيراً)^(26)
از كافران اطاعت مكن و به وسيله قرآن ، با آنان جهادى بزرگ بنما.
مـنـظـور از جـهـاد كـبـيـر در ايـن آيه شريف ، مبارزه تبليغاتى با كافران و دشمنان اسلام است ،
چـنـانكه سلاح برنده اين ميدان نيز قرآن مجيد معرفى شده است ؛ چرا كه رويارويى با دشمنان سـفـيـه و
دنـيـاپرست در ميدانهاى مبارزه تبليغاتى ، به مراتب سخت تر و گسترده تر از ميدان جهاد نظامى است .^(27)
جايگاه تبليغ
مسأ له تبليغ و دعوت به سوى خدا با اساس اديان الهى ـ يعنى توحيد ـ عجين شده است و خداى سـبحان همان
گونه كه در اثبات ذات مقدس خود، نيازى به غير ندارد، در اثبات لوازم توحيد ـ از جـمـله دعـوت مـردم
بـه سـوى خـود ـ نـيـز نـيـازى بـه ديـگـران نـدارد و در مـرحله نخست ، خود فـراخـوانـى خـلق را بـه
سـوى خـويـش بـرعهده دارد، چنانكه چنين كارى هم در (عالم ذرّ) انجام گرفته و هم در دنيا و آخرت انجام
مى گيرد.^(28)
دعـوت در عـالم ذر و عـالم آخـرت تـكوينى است ، ولى دعوت در دنيا تشريعى است كه در قالب احكام دينى
تبلور يافته و از مردم خواسته به آن پاسخ مثبت دهند.^(29)
در مـرحـله دوم ، ايـن كـار بـزرگ و مـقـدّس را بـه انـبـيـاى عـظـام محوّل كرده و فرموده است :
(يـا اَيُّهـَا النَّبـِىُّ اِنـّا اَرْسـَلْنـاكَ شـاهـِداً وَ مـُبـَشِّراً وَ نـَذيراً وَ
داعِياً اِلَى اللّهِ بِاِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنيراً)^(30)
اى پيامبر! ما تو را گواه و بشارت دهنده و انذار كننده و دعوتگر به سوى خدا، به فرمان او و چراغى
پرفروغ ، مبعوث كرديم .
(اصـل چـنـين كارى (دعوت ) را كه از خداست ، بعثت مى نامند و كسى كه با اذن خدا مردم را دعوت مى كند،
(مبعوث ) خدا خواهد بود.)^(31)
124 هـزار پـيـغـمـبـر، از سـوى خـداوند مبعوث شده ، پيام الهى را به مردم رسانده اند. گرچه