بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بـرسـانـنـد و از گـمـراهـى بـرهـانـنـد، در حـالى كـه از نـظـر عـقـل ، نـجـات خـود بـر نـجـات ديـگـران مـقـدم اسـت ، پـس چـرا عقل خود را به كار نمى گيرند؟ (اَفَلا تَعْقِلُونَ).اگـر بـا امـر بـه مـعـروف و نـهى از منكر در صدد اصلاح ديگرانند، مگر نمى دانند كه با عـمـل خـود، آنـهـا را بـه گـنـاه تـشـويـق مـى كـنـنـد؟ آيا در شيوه آنها تناقض نيست ؟ و آيا افراد عاقل اين گونه عمل مى كنند؟ (اَفَلا تَعْقِلُونَ).مگر نه اين است كه اينان با رفتار خود، تاءثير سخن خود را از بين مى برند!؟ مگر هيچ عاقلى زحمت و تلاش خود (امر به معروف و نهى از منكر) را اين گونه بر باد مى دهد؟ آيا فكر و انديشه ندارند؟ (اَفَلا تَعْقِلُونَ).اين توجيه هر چند متوجه دانشمندان يهود است ، ولى در حقيقت متوجه همه كسانى است كه اين رويّه را پـيـشـه خـود سـاخـتـه اند و بين گفتار و رفتارشان فاصله و جدايى وجود دارد، و به تعبير فـيـض كـاشـانـى (ايـن آيـه در حـق هـمـه كـسـانـى كـه از حـق دم مـى زنـنـد و بـه باطل عمل مى كنند، جارى است .)(169) قرآن كريم در آيه ديگر مؤ منان را مورد خطاب قرار داده و بشدت توبيخ كرده است :(يـَا اءَيُّهـَا الَّذِيـنَ اَّمـَنـُوا لِمَ تـَقـُولُونَ مـَا لاَ تـَفـْعـَلُونََ كـَبـُرَ مَقْتاً عِندَ اللَّهِ اءَن تَقُولُوا مَا لاَ تَفْعَلُونَ)(170) اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چرا آنچه را كه عمل نمى كنيد، مى گوييد، اينكه سخنى بگوييد و انجام ندهيد، خداوند را به خشم مى آورد.
2 - اخلاص و تعهّد
كـسانى مى توانند در امر به معروف و نهى از منكر موفق باشند كه هم اخلاص داشته باشند و فـارغ از طـمع و چشمداشت براى انجام وظيفه و اصلاح ، به امر و نهى همت گمارند و هم سوز و تـعـهـد نـسـبـت بـه ديـگـران وجـود آنـان را فـرا گـرفـتـه بـاشـد. رسـول خـدا بايد اسوه آمران به معروف و ناهيان از منكر باشد. خداوند درباره تعهد و سوز آن بزرگوار مى فرمايد:(عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَاعَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ)(171) رنج هاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدايت شما دارد و نسبت به مؤ منان رئوف و مهربان است .(لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ اءَلا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ)(172) گويى مى خواهى از شدّت اندوه اينكه ايمان نمى آورند جان خود را فدا كنى .(فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَى اَّثَارِهِم إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ اءَسَفاً)(173) گـويـى اگـر بـه ايـن سخن ايمان نياورند، تو جان خود را از اندوه در پيگيرى (كار)شان هلاك كنى .(فَلاَ تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَصْنَعُونَ)(174) پـس مـبـادا جـانـت به خاطر شدّت تاءسف بر آنان از دست برود. خداوند به آنچه انجام مى دهند، داناست .پيامبر با اين سوز و گدازى كه نسبت به هدايت خلق داشتند، از سر محبت و دلسوزى و فـقـط بـراى انـجام وظيفه و كسب رضاى خدا قيام كردند و به امر و نهى پرداختند و اين سيره همه پيامبران بوده است . وقتى رسولان الهى براى هدايت مردم وارد انطاكيه شدند و آنان را به تـوحـيـد و نـفـى شـرك دعـوت كردند، مورد تكذيب قرار گرفتند ولى ناگاه مردى دوان دوان از دورترين جاى شهر سر رسيد و فرياد زد:(يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينََ اتَّبِعُوا مَن لاَ يَسْاءَلُكُمْ اءَجْراً وَهُم مَّهْتَدُونَ(175) اى قوم من ، از فرستادگان خدا پيروى كنيد. از كسانى اطاعت كنيد كه از شما مزد نمى خواهند و خود هدايت يافته اند.دو ويـژگـى اخـلاص و صـداقـت (هـم گـونـى زبـان و عمل ) آن چنان بارز و مؤ ثر بود كه
لطفا منتظر باشید ...
