گفت و گو با آقاي جمال شورجه درباره سينماي ديني - گفت و گو با آقای جمال شورجه درباره سینمای دینی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

گفت و گو با آقای جمال شورجه درباره سینمای دینی - نسخه متنی

مصاحبه کننده: مهرناز تهرانی، مصاحبه شونده: جمال شورجه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

گفت و گو با آقاي جمال شورجه درباره سينماي ديني

مهرناز تهراني

1 ـ آيا اساسا دين قابليت ملموس شدن به صورت تصوير را دارد يا خير؟

دين مشتمل است بر يك سلسله احكام الهي كه از سوي خداوند در متن كتاب الهي «قرآن» بر پيامبر اسلام نازل شده است، تا دستور كار زندگي و رستگاري انسان‏ها بشود. در حقيقت اين احكام، چراغ راه انسان در تاريكي دنياست و در عين اينكه خاصيت چراغ و راهنما را دارد هدف را هم مشخص مي‏كند و سمت و سو را هم مي‏نماياند. وسيله نجات انسان از غفلت و گناه و شر است. اين احكام نيز كاملاً ملموس و قابل دسترس است و نه در خواب و خيال. احكام دين مبين اسلام، عبارت است از: نماز، روزه، خمس، جهاد و ... رعايت اين موارد و انجام اين احكام مشخصه يك انسان مسلم و ديندار است. حال هر چقدر فيلمها و آثار نمايشي واجد و مؤيد و مبلّغ اين احكام باشد و امر به انجام اين احكام بكند اين سينما يك سينماي ديني و اثر ديني و در جهت دين حركت ميكند. سينماي ديني در يك عبارت ديگر وسيله امر به معروف و نهي از منكر است. حال اين در هر قالبي قابل پياده شدن است. سينماي كودك ـ خانوادگي ـ تاريخي ـ تخيلي ـ اجتماعي و ... عمل پرداخت اين امر هم شخصيت‏هاي داستان است و ماجراهايي كه فرا روي اينها قرار مي‏گيرند. شخصيتهاي مثبت فيلم‏ها ميتوانند واجد اخلاق پسنديده و حسنه باشند. اخلاق حسنه خصوصياتي دارد كه عبارتند از: تواضع و فروتني ـ حلم و بردباري ـ حياء و شرم ـ شجاعت و دلاوري ـ شكرگزاري به نعمات خداوند ـ صدق و راستگويي ـ عفو و گذشت ـ قناعت ـ ورع و پارسايي ـ وفاي به عهد ـ قناعت و ... شخصيتهاي مسلمان و مؤمن و مثبت در فيلمهاي ديني داراي اين اخلاق حسنه هستند و برعكس شخصيتهاي منفي داراي اخلاق ناپسند و نهي شده مانند: اسراف و زياده‏روي ـ تحقير كردن ديگران ـ بُخل و حسد ـ تنبلي ـ جزع و بيتابي ـ حرص و آز ـ كينه‏توزي ـ خيانت در امانت ـ دروغ گويي ـ ريا و خدعه و نيرنگ ـ طمع ـ ظلم ـ فسق و فجور ـ پرخوري و شكم بارگي و ...

از مشخصه‏هاي شخصيتهاي فيلمهاي ديني رعايت اين امر است منتهي در جايگاه درست خود. غالبا در فيلمهاي ضد ديني رژيم ستم شاهي پهلوي ديده مي‏شد كه اخلاق رذيله و ناپسند به شخصيتهايي داده مي‏شد كه مثلاً نماز هم مي‏خواندند و گاه احكام را هم اجرا مي‏كردند، اما در امانت خيانت مي‏كردند و حريص و طماع و زراندوز بودند. اين‏ها مختص سينماي دين ستيز است كه مخالف ترويج احكام دين بود. بنابراين در جواب سؤال بايد گفت كه آري دين قابليت ملموس شدن به صورت تصوير را دارد. البته تذكرا بايد گفت كه دين لايه‏هايي دارد: لايه ظاهري آن انجام تكاليف و احكام فوق است و لايه‏هاي باطني و دروني هم دارد كه كاملاً مرتبط و پيوسته با لايه ظاهري دين است. يعني معرفت و شناخت خداوند حاصل نمي‏شود الاّ اينكه انسان ابتدا فرائض و احكام ظاهري را انجام بدهد و هر چقدر اين امر با نيت پاك و خالص ادا شود به همان نسبت ابواب رحمت خداوند كشف و شهود لايه‏هاي باطني دين نيز به انسان مسلمان بيشتر مي‏شود.

2 ـ آيا بايد دين بعنوان يك فرهنگ امّي باشد تا قابل عرضه گردد؟ آيا نمود دين قابل عرضه هنري است؟ آيا لازم است دين امّي بصورت امّي مطرح شود؟

همانطور كه در قسمتي از پاسخ سؤال قبل گفته شد دين لايه‏هايي دارد. يك لايه از آن انجام احكام و حدود الهي است. كه براي عالم و امّي يكسان است. بطور مثال نماز و اجزاء آن براي مسلمان امّي و عالم تفاوتي نمي‏كند. در اين خصوص مقام معظم رهبري مي‏فرمايند: ... مبتدي‏ترين انسانها رابطه خود با خدا را بوسيله نماز آغاز مي‏كنند و برجسته‏ترين اولياء خداوند نيز بهشت انس خود با محبوب را در نماز مي‏جويند.»

مگر قرآن مجيد براي علما يك جور آمده و نازل شده و براي مردم امّي جور ديگر. نخير چنين نيست. قرآن براي عالم و امّي يك جور آمده منتهي ميزان درك و فهم از آن به نسبت فهم و علم آدمها متفاوت است. پيامبر اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم در عصر جاهليت براي عرضه دين چه كردند؟

غالبا در فيلمهاي ضد ديني رژيم ستم‏شاهي، ديده مي‏شد كه اخلاق رذيله و ناپسند به شخصيتهايي داده مي‏شد كه مثلاً نماز هم مي‏خواندند و گاه احكام را هم اجرا مي‏كردند امّا در امانت خيانت مي‏كردند و حريث و طمّاع و زراندوز بودند. اينها مختصّ سينماي دين‏ستيز است.

آيا قرآني كه در زمان ايشان نازل شد با آيات قرآني كه در حال حاضر دانشمندان بزرگ اسلام و حتي دانشمندان غير مسلمان علوم تجربي از آن برداشت ميكنند فرق دارد؟

اساسا اينگونه نيست كه دين و احكام آن يك امر غيرقابل دسترس و غيرقابل فهم و درك باشد. بنابراين همانطور كه گفته شد دين و احكام آن و بايدها و نبايدهاي آن در قرآن مجيد آمده و توسط رسول اكرم صلي‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم و اهل بيت ايشان عليهم‏السلام تفسير شده و بصورت ملموس

جاي عكس پشت صحنه

و قابل اجرا پياده شده است. و اين احكام براي عالم و امّي و عابد و زاهد يكسان است. اين سبك و نوع اثر هنري است كه بايد مخاطب خود را بشناسد و به زبان و فهم و درك او اثر را بيافريند. بنابراين موضوعات و مضامين و مفاهيم يك اثر هنري را مي‏توان طوري تهيه و تنظيم كرد كه هر قشر به زبان و فهم خود از آن برداشت كند. درست مانند قرآن مجيد، كه هر قشري از اقشار جامعه وقتي آنرا باز ميكنند به حَسَب علم و فهم خود قادر به درك آن شده است. قرآن مجيد يك كتاب و يك معجزه الهي است كه غايت هُنر در آن بكار گرفته شده است.

3 ـ بنظر شما برترين موضوع ديني كه بصورت هنري قابل عرضه است چيست؟

برترين و بهترين و كاملترين و پُرمحتوي‏ترين موضوعات ديني و عرفاني در قرآن مجيد است كه بصورت قصص مختلف آورده شده كه هر يك را از ابعاد گوناگون در حد درك و فهم انسان مي‏توان مورد بررسي قرار داد و هيچ يك از آنها در محدوده زمان و تاريخ نمي‏گنجد چرا كه خطاب آنها فطرت انسانهاست. خطاب آنها مقابله خير و شر است. مقابله با شيطان است. درس توحيد است... درس معاد است و ... در فلسفه اسلامي داريم كه انسانهاي روي زمين در نوعيت يكسان هستند يعني تمام انسانها از هنگام پيدايش داراي گوش و چشم و پا و ... هستند و همه در غرايز و احساسات يكسان هستند در امر درك خير و شر، زشتي و زيبايي و ... همه مشترك هستند موضوعات قرآني نيز منطبق بر فطرت انسانها بنا گذارده شده است.

4 ـ هنر مشروع با هنر غيرمشروع چه تفاوتي دارد؟ رابطه آنها با دين چگونه است؟

هنر مشروع و شرعي همان نمايش زيباي بايدهاي دين و تصوير كننده زشتي نبايدهاي دين است. هنر نامشروع و غيرشرعي نمايش ابتذال است. نمايش فساد است. ترويج شهوت و فحشا است. تبليغ شر است و مروج ظلم.

هنر غير شرعي زيبا نشان دادن منكرات و زشتيهاست و زشت نشان دادن زيبايي‏ها، خوبيها و حسنات. رويكرد هنر غير شرعي به سوي شيطان است و محل جولان و تاخت و تاز آن.

هُنر مشروع هُنر اخلاقگراست. پيام هنر مشروع حركت بسوي اخلاق حسنه است و دوري از سيئات و گناه و اخلاق رذيله. مخاطب در انتهاي يك اثر نمايشي مشروع و ديني، بايد ميل به رستگاري و خير و خوبي پيدا كند. اگر اين حس را يك اثر نمايشي در مخاطب خود القاء كرد آن اثر يك اثر مشروع ديني است. در هنر شرعي ميل و رويكرد بسوي اخلاقيات و حسنات است. اما هنر غيرشرعي زيبا نشان دادن منكرات و زشتيهاست و زشت نشان دادن زيبايي‏ها و خوبيها و حسنات. رويكرد هنر غيرشرعي بسوي شيطان است و محل جولان و تاخت و تاز.

5 ـ آيا هنر مطلوب ديني هنر تخيلي است يا هنر واقعي؟

با تعريفي كه از هنر ديني و اسلامي آورده شد در ساختار سينمايي و نمايشي تفاوتي ندارد كه فرم و قالب آن تخيلي باشد يا واقعي.

/ 1