ج. روايات: - فروش ابزار جنگی به دشمنان دین نسخه متنی

سـلار,13, محقق حلى,14 شهيد اول, 15 و شمارى ديگر نيز بدون هيچ قيد و شـرط فروش جنگ افزار به كافران و دشمنان دين را نامشروع دانسته اند. باورمندان اين ديدگاه به چند دليل استدلال جسته اند, از جمله: الف. حكم عقل به نامشروع بودن فروش سلاح به كفار.16

ب. قـرآن, آيه شريفه :(لا تعاونوا على الاثم و العدوان )17 با اين شرح كـه فـروش اسلحه به دشمنان دين, از نمونه ها و مصداقهاى ستم و دشمنى است.

ج. روايات:

* (عـلـى بـن جـعـفـر فـى كـتابه عن اخيه موسى (ع) قال:سالته عن حمل المسلمين الى المشركين التجاره؟

قال :اذا لم يحملوا سلاحا فلا باس.)18

عـلـى بن جعفر مى گويد: از برادرم موسى (بن جعفر ) در باره بردن كالا براى مشركان نظر خواستم.

وى پاسخ داد: اگر كالا ابزار جنگى نباشد, بى اشكال است. ب: شيخ صدوق از حماد بن عمرو و انس بن محمد از پدرش از امام صادق(ع) نقل مى كند كه پيامبر(ص) به على(ع) وصيت كرد:

( يـا عـلـى كفر بالله العظيم من هذه الامه عشره ... و بأع السلاح من اهل الحرب )19

يا على ده گروه از اين امت به خداى بزرگ كافر شده اند, از جمله آنان: فروشنده جنگ افزار به كفار جنگى است.

2. فـرق گـذارى بين زمان جنگ و صلح:

اين گروه بر اين باورند: در وقت جـنـگ, فـروش سـلاح بـه كافران جايز نيست و در وقت صلح و قرارداد ترك دشمنيها, جايز است.

ابن ادريس مى نويسد:

(...وعمل السلاح مساعده ومعونه لاعدإ الدين وبيعه لهم اذا كانت الحرب قـأـمـه بيننا وبينهم فذا لم يكن ذلك و كان زمان هدنه فلا باس بحمله اليهم و بيعه بهم .)20

كـمـك تسليحاتى و فروش سلاح به دشمنان دين در وقت جنگ ميان ما و آنان حـرام است, ولى در وقت صلح, بردن اسلحه براى آنان و فروش كالاى نظامى به آنان جايز است.

مـقـدس اردبـيـلـى21 و صاحب حدايق 22 نيز همين عقيده را دارند. صاحب جـواهـر قـأـل به تفصيل است و حرام بودن فروش را بسته به يكى از دو چـيـز مى داند:قصد كمك به دشمنان دين و دوم, فروش سلاح در وقت جنگ.23 مـهـم ترين مدرك باورمندان به اين فرق گذارى, روايت ابى بكر حضرمى و روايت هند سراج است:

( ابـى بـكـر حـضـرمـى, قال: دخلنا على ابى عبدالله (ع) فقال له حكم الـسراج: ما تقول فيمن يحمل الى الشام السروج و اداتها؟ فقال:لا باس. انـتـم الـيوم بمنزله اصحاب رسول الله (ص) انكم فى هدنه . فاذا كانت المباينه حرم عليكم ان تحملوا السروج و السلاح.)24

بـر امـام صادق وارد شديم. حكم زين ساز به امام گفت:حكم كسى كه براى شاميان زين و ديگر ابزار رزمى مى برد چيست؟

فـرمـود:مانعى ندارد. شما اينك چون ياران پيامبر و در وضع و حال صلح به سر مى بريد.

اگـر مـيـان مـا و شـاميان جنگ در گرفت, بردن زين و اسلحه براى آنان نامشروع است.

(هند السراج قال: قلت: لابى جعفر (ع) اصلحك الله, انى كنت احمل السلاح الـى اهـل الـشام فابيعه منهم, فلما عرفنى الله هذا الامر ضقت بذلك و قلت: لا احمل الى اعدإ الله.

فـقـال: احـمـل اليهم فان الله يدفع به عدونا و عدوكم. يعنى الروم و بـعـهـم. فـاذا كانت الحرب بيننا فلا تحملوا. فمن حمل الى عدونا سلاحا يستعينون به علينا فهو مشرك.)25