سيماي معصومين عليهم‏السلام در انديشه امام خميني قدس‏سره - سیمای معصومین (علیهم السلام) در اندیشه امام خمینی (قدس سره) نسخه متنی

سيماي معصومين عليهم‏السلام در انديشه امام خميني قدس‏سره

ع. امين

امام راحل به اهل‏بيت عليه‏السلام عشق مي‏ورزيد و اين كار را افتخاري بزرگ مي‏شمرد. نظرهاي آن بزرگوار درباره هريك از معصومان عليهم‏السلام شنيدني و جالب توجه مي‏نمايد. بنابراين، بي‏هيچ توضيحي، به مرور اين بخش از سخنان امام مي‏پردازيم:

حضرت زهرا عليها‏السلام

امام، حضرت زهرا را زني مي‏داند كه عالم به وي افتخار مي‏كند. او كسي است كه در مقابل حكومتهاي جبار ايستاد و خطبه‏خواند.(1) امام روز ولادت فاطمه زهرا عليها‏السلام را روز بزرگي مي‏شمارد و او را زني برابر با همه مردان مي‏داند. زني كه انسان نمونه شمرده مي‏شود و تمام هويت انسان در او جلوه‏گر است.(2) زني كه افتخار خاندان وحي است و چون خورشيدي بر تارك اسلام مي‏درخشد.(3) امام از احترام بي‏حد رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله به اين مولود شريف ياد مي‏كند و آن را نشانه جايگاه ويژه زن در جامعه مي‏داند كه اگر برتر از مرد نباشد، كمتر نيست.(4)

از نظر امام، حضرت فاطمه عليها‏السلام عنصر تابناكي است كه زيربناي فضيلتهاي انساني و ارزشهاي والاي خليفة‏اللّه‏ در جهان است. او از معجزه‏هاي تاريخ و افتخارهاي عالم وجود است.(5) امام معتقد است تأويل «ليله مباركه» در آيه «اناانزلناه في‏ليلة مباركة»فاطمه عليها‏السلام است.(6) رهبر راحل انقلاب تسبيحات حضرت زهرا عليها‏السلام را از تعقيبات شريفه و از افضل تعقيبات مي‏داند و بر اين باور است كه اگر چيزي بهتر از آن بود، رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله آن را به فاطمه عليها‏السلام عطا مي‏فرمود.(7)

حضرت علي عليه‏السلام

حضرت امام درباره منزلت امام علي عليه‏السلام مي‏فرمايد:

«ملائكه بالشان را زير پاي اميرالمؤمنين عليه‏السلام پهن مي‏كنند، چون مردي است كه به درداسلام مي‏خورد؛ اسلام را بزرگ مي‏كند؛ اسلام به واسطه او در دنيا منتشر مي‏شود و شهرت جهاني پيدا مي‏كند؛ با زمامداري آن حضرت جامعه‏اي خوشنام و آزاد و پرحركت و پرفضيلت به وجود مي‏آيد. البته ملائكه براي حضرتش خضوع مي‏كنند و همه براي او خضوع و خشوع مي‏كنند. حتي دشمن در برابر عظمتش تعظيم مي‏كند.»(8)

امام خميني قدس‏سره اميرمؤمنان را ظل اللّه‏ (سايه خدا) مي‏داند، سايه‏اي كه هيچ حركتي از خودش ندارد و هرچه هست از خداست.(9) بنيانگذار جمهوري اسلامي، حضرت امير عليه‏السلام را معلم همه بشر(10) و مردي كه معجزه بود و كسي نمي‏تواند مثل او باشد(11) مي‏داند. شخصيتي بي‏نظير كه امور متضاد را در خودش جمع كرده است؛ همراه با قوه بازو، اهل زهد است. جنگجو و در همان حال اهل عبادت است. شمشير مي‏كشد و اشخاص منحرف را درو مي‏كند، ولي با عاطفه است. روزها روزه‏دار و شبها مشغول به عبادت است و شبي هزار ركعت نماز مي‏خواند. غذايش از نان و سركه يا حداكثر زيت و نمك است، ولي در عين حال آن قدر قدرت بدني دارد كه در خيبر را مي‏كند و چندين ذراع دور مي‏اندازد؛ كاري كه چهل نفر نمي‏توانستند بكنند.(12)