فقها اضرار به نفس را جداگانه بحث نكرده اند; ليكن از لابه لاى كلمات آن ها در ابواب گوناگون، آراى آن ها به دست مى آيد. شيخ طوسى در بيان اين كه پوست مردار با دباغى پاك نمى شود و خوردن آن تنها از روى ناچارى و ضرورت جايز است، مى نويسد: حكم خوردن مردار از روى ترس از جان به نظر گروهى واجب است و همين نظر صحيح است زيرا دفع و جلوگيرى از ضرر به حكم عقل واجب است. (13) ابن ادريس همانند شيخ طوسى، خوردن از مردار را به دليل وجوب دفع ضرر واجب مى داند: هرگاه انسان ناچار به خوردن مردار شود خوردن بر او واجب است و نخوردن جايز نيست، دليل ما وجوب جلوگيرى از ضرر از نظر عقل است. (14) ابن براج خوردن اشياء سمى را حرام مى داند او مى نويسد: اشياى حرام عبارتند از: تمام سم هاى كشنده . (15)