از جمله رواياتى كه مى تواند بر حرمت اضرار به نفس دلالت كند، روايت معتبر طلحة بن زيد از امام صادق(ع) است. شيخ حر عاملى اين روايت را در سه جا نقل كرده است: «باب وجوب كف الاذى عن الجار» (31) ، (باب جواز اعطاء الامان » (32) و «باب عدم جواز الاضرار بالمسلم ». (33) سند در هر سه مورد يكى است; ليكن متن حديث مختلف است. قدر مشترك در تمام اين سه مورد، عبارت است از: «ان الجار كالنفس غير مضار ولا اثم; همسايه همانند خود انسان است، نه ضرر بر او زده مى شود و نه نگاه كار شمرده مى شود.»
تقريب دلالت
امام(ع) حرمت ضرر زدن به نفس را، قطعى و مسلم انگاشته. از اين رو همسايه را همانند خود شمرده و همان حكم را در مورد همسايه نيز جارى دانسته است. بدين جهت صاحب وسائل الشيعه، عنوان باب را «باب عدم جواز الاضرار بالمسلم » گذارده است. در سند، هر چند طلحة بن زيد كه سنى است قرار دارد، ليكن شيخ طوسى وى را توثيق كرده است و سند كلينى و شيخ صدوق نيز به وى مى رسد.
لطفا منتظر باشید ...
