شارع در اين موارد وضو و غسل را نخواسته است و بطلان آن دو از آن روست كه امر شرعى ندارد نه آن كه حرام است. پاسخ: اين گونه روايات در مقام امتنان است و بطلان آن دو بافرض مبغوض و حرام نبودن خلاف امتنان است. شاهد ديگر آن كه در مورد جنبى كه بدنش مجروح بوده اما به او گفته شده بود كه براى جنابت غسل كند و در اثر آن فوت كرد، امام مى فرمايد: «او را كشته اند.» (35) در روايت ديگرى رسول خدا(ص) افرادى را كه دستور غسل داده اند، لعنت مى فرستد و مى فرمايد: «قتلوه قتلهم الله.» (36) اين گونه روايات، كه در ابواب مختلف عبادات وارد شده است، به دلالت التزامى و مناسبت حكم و موضوع دلالت دارند كه عمل عبادى كه موجب ضرر است افزون بر عدم وجوب، مبغوض شارع نيز هست و عمل مبغوض شارع، مسلما حرام است و الا بطلان يا نفرين رسول خدا(ص) توجيه لاذير نيست. به ويژه آن كه براساس پاره اى از روايات، عمل عبادى اگر موجب ضرر باشد نه تنها واجب نيست، كه ترك آن واجب است; از جمله، روايت شيخ صدوق: كل من اضر به الصوم فالافطار له واجب ; (37) بر هر كسى كه روزه ضرر داشته باشد افطار واجب است.
لطفا منتظر باشید ...
