قطع اعضاى بدن ميت به تشخيص ولى فقيه انجام گرفته باشد. در اين صورت نيز ديه ثابت است; زيرا مقتضاى اطلاق ادله و احترام مرده مسلمان، ثبوت ديه است.
صورت پنجم
قطع اعضا، بدون وصيت و تشخيص ضرورت و مصلحت و بدون حكم حاكم باشد، اين مورد قدر متيقن از موارد ثبوت ديه است و صريح روايات، از جمله روايت اسحاق بن عمار، بر ثبوت ديه دلالت دارد
د محل مصرف ديه
پس از روشن شدن حكم قطع اعضاى بدن مرده و اين كه در چهار صورت از پنج صورت، ديه ثابت است، اين پرسش مطرح است كه آيا ديه به ورثه مى رسد؟ متعلق ارث، مالى است كه به هنگام مردن براى مورث ثابت باشد. به عبارت ديگر، ماترك ميت باشد; اما ديه مورد بحث پس از مردن پيدا مى شود و مرده مالك نمى شود. از اين رو مال را امام يا حاكم شرع مى گيرد و در امور خير صرف مى كند. بر اين مدعا، رواياتى دلالت دارد; از جمله روايت اسحاق بن عمار كه پيش از اين گذشت، در اين روايت آمده بود كه اين،مال امام است و آن براى خداست. كنايه از اين كه، در راه خدا صرف مى شود. روايت ديگر صحيحه حسين