اسماعيل اسماعيلى بى گمان در روزگار غيبت امت اسلام رها و بى برنامه و حدود و احكام الهى تعطيل نيست. اسلام در همه روزگاران براى انسانها برنامه دارد و اجراى حدود و احكام خود را از بندگان خالص و ناب انديش خدا مى خواهد.از اين روى بايد در همه گاه انسانهايى شايسته و كاردان باشند تا امور مسلمانان را سامان دهند حدود الهى را جارى سازند حدود و ثغور و مرزهاى اسلام را بپايند راهها را امن سازند در راه عزت و شوكت مسلمانان بكوشند و براى مبارزه با فتنه گران و سركشان از نظام اسلامى و جهاد در برابر دشمنان نيروها و تواناييها را به كارگيرند و مردم را بسيج كنند.روشن است كه اين كار مهم از هر فردى ساخته نيست; برابر ترازها و معيارهاى اسلامى و نيز رهنمودهاى پيشوايان دين عهده دار اين مسؤوليت مهم بايد كسى باشد كه افزون بر توانايى بالا براى اداره امور و دارا بودن برتريها و برجستگيهاى والاى معنوى احكام و معارف اسلام را نيز روشن و شفاف بفهمد و بتواند با نيروى اجتهاد و استنباط آيينها و قانونهاى اسلامى را از متون دينى بيرون بكشد.بر اين اساس تنهاگروهى كه شايستگى تشكيل حكومت و سامان دهى امور مسلمانان را دارند فقيهان عادل هوشمند بصير در دين تواناى بر سرپرستى جامعه اند.1اكنون بايد ديد اين وظيفه را فقيهان داراى شرايط چگونه بايد انجام دهند؟ آيا به موجب گمارده شدن و به اصطلاح (نصبِ) امام معصوم(ع) است؟به اين معنى كه در يك نگرش كلى همه فقيهان داراى شرايط به ولايت بر مردم گمارده شده اند و بر اساس يك وظيفه الهى و دينى بايد در عصر غيبت حكومت تشكيل دهند؟ييا اين كه گمارشى در كار نيست هيچ كس را امامان(ع) به ولايت نگمارده اند و تنها ويژگيهاى حاكمان صالح را بر شمرده اند و برابر همين ويژگيها و ترازها از ميان فقيهان كه تنها شايستگان سرپرستى جامعه دينى اند ولى فقيه با رأى و نظر مردم برگزيده مى شود؟بنا بر ديدگاه نخست كه فقيهان به ولايت گمارده شده اند رأى و نظر مردم چه جايگاهى مى تواند داشته باشد و انتخاب مردم به چه معناست: مشروعيت يا مقبوليت؟ بنابر ديدگاه دوم كه حاكميت فقيهان به رأى و نظر مردم باشد آيا فقيه تنها با انتخاب مردم ولايت و حكومت او مشروعيت مى يابد؟آيا فقيهى كه با رأى مردم برگزيده شد (ولايت) خواهد داشت و با استفاده از رأى مردم مى تواند در زواياى گوناگون حكومتى و اجتماعى ولايت خود را به كار بندد و احكام حكومتى صادر كند؟ يا اين كه فقيه برگزيده شده از سوى مردم در صورتى كه به گمارده شدن از سوى امامان باور نداشته باشيم تنها وكيل مردم خواهد بود و در قلمروى مى تواند دخالت كند كه موكلان و گزينش گران به وى داده اند؟در اين نوشتار سعى شده ابتدا به ديدگاهها اشاره گردد و آن گاه دليلها و مستندها به بوته بررسى گذاشته شوند.
لطفا منتظر باشید ...
