حيات طيّبه (پاك زيستى) - حیات طیبه (پاک زیستی) نسخه متنی

حيات طيّبه (پاك زيستى)

ابوالقاسم كارگزار(يعقوبى)

گام چهارم انقلاب و نوسازى معنوى موضوع نوشتار پيشين بود كه آن را با الهام از سخنان مقام معظم رهبرى نگاشتيم و بر بايستگى دگرديسى بنيادى در منشهاى اخلاقى و نهادينه كردن خويهاى زيبا و پسنديده در تار و پود جامعه و نظام و پيراستن كژيها وخويهاى زشت و ناروا نيز اشارت كرديم.

افزون بر آن آنچه روحانيان و دولتمردان به عنوان پيشتازان اين حركت در پديدآوردن محيط اخلاقى و استقرار ارزشهاى دينى بر عهده دارند برشمرديم و اهميت اين مسؤوليت را در اين زمان و برهه هاى تاريخى يادآور شديم.

در اين نوشتار در پى گشودن موضوعى فراتر و افقى بازتر از موضوع پيشين هستيم كه استقرار ارزشها استوارى و ژرفا دادن به خويهاى اسلامى و انسانى يكى از عناصر و پايه هاى اصيل و بنيادين آن به شمار مى رود و آن تلاش پى گير و فراگير به سمت و سوى

جامعه و زندگى و نظامى كه قرآن مجيد از آن به عنوان (حيات طيّبه)1 ياد كرده است.

اين تعبير و تركيب كه از واژگانى زيبا و پيام دار تشكيل شده است در بردارنده بسيارى از ارزشهاى فردى و اجتماعى مادى و معنوى دنيوى و اخروى عبادى سياسى و حكومتى است در سخنان رهبر فرزانه انقلاب اسلامى بسيار به آن اشارت و تأكيد شده است. ايشان با به كار بردن اين اصطلاح قرآنى مردم و مسؤولان نظام را به پى ريزى و پى گيرى زندگى طيّب و طاهر فرا مى خوانند و از همگان مى خواهند كه عملكردها را با اين ميزان و معيار در جامعه اسلامى ارزيابى نمايند و با پديدآوردن فضايى الهام گرفته از ارزشهاى دينى و قرآنى زمينه پديد آوردن حيات طيّبه را فراهم سازند:

(براى بلند مدت ايران فقط با استقرار ارزشهاى اسلامى ساخته مى شود آن چنانى كه قرآن خواسته است: (فلنحيينّكم حياة طيّبه) حيات طيّبه اسلامى به وسيله ارزشهاى اسلامى و استقرار حاكميت اسلام بر اين مملكت سايه مى افكند.)2

نخستين گامى كه مردم و جامعه ما را به اين زندگى پاك و پاكيزه و آراسته به زيباييها و ارزشها و پيراسته از كژيها و ناراستيها و زشتيها نزديك مى سازد و زمينه بخشش و احسان خداوندى را در اين كشور اسلامى فراهم مى سازد و نظام و نسل جوان ما را از تهاجم و شبيخون فرهنگى دشمنان نگه مى دارد پديد آوردن حيات طيّبه با استقرار ارزشهاى دينى است.

تا تاروپود جانِ جوانان و جامعه ما با ارزشهاى دينى آميخته نشود و تا مديريت و نهادهاى ادارى كشور با اخلاق و آداب اسلامى آراسته نگردد اميد به تحول همه جانبه و دگرديسى بنيادى و رسيدن به حيات خداپسندانه و پاكيزه ممكن نخواهد شد:

(ان اللّه لايغيّر مابقوم حتّى يغيّروا ما بانفسهم.)

سرگرم شدن به سازندگى و گفت وگو درباره توسعه و اقسام و اولويتهاى آن نبايد ما را از مسير سازندگى معنوى و اخلاقى دور سازد.

اگر جامعه اى و مردمى از بعد فرهنگى و ارزشى به بلوغ و رشد و بالندگى لازم نرسند گسترش فضاى باز سياسى حركتها و جنبشها را به آشفتگى و شادابى را به هرزگى و حضور را به آشوب مى كشد.

آنچه امروز تمدن غرب را به بحران گرفتار ساخته تنگناهاى زندگى و نبود رفاه مادى و مانند آن نيست بلكه نبود معنويت و اخلاق است. جدايى دانش و صنعت از اخلاق و معنويت در آن ديار فاجعه آفريده و آگاهان به مسائل انسانى را به انديشه رهايى از اين بحران واداشته است.

تلاش نظام ما بر اين است تا تمدنى را پى ريزد كه دانش و اخلاق توسعه و تكامل ماديت و معنويت همدوش و همراه با يكديگر پيش روند تا دچار بحران نشوند. چنين روشى جهان استكبار را به موضع گيرى در برابر ما واداشته است; زيرا ارائه اين گونه روشها براى جهانيان پايه هاى سلطه استكبارى آنان را سست مى كند و مردم را نسبت به نظامهاى غربى بد بين مى سازد. از اين روى هر روز شاهد گونه اى ترفند و دستان كارشكنى از سوى محافل صهيونيستى و استكبارى در برابر انقلاب و نظام اسلامى هستيم:

(اين كه مى بينيد دنياى غرب نسبت به پاى بندى ما به معنويت حساس است بر ديندارى ما اسم تعصب و تحجر مى گذارد علاقه مندى ما به مبانى اخلاقى و انسانيت را مخالفت با حقوق بشر قلمداد مى كند به خاطر آن است كه اين روش ضدروش آنهاست. آنها علم را پيش بردند امّا جداى از اخلاق و معنويت….)3

لكن با همه كارشكنيها و تبليغات فراگير جهانى عليه اين نظام و ارزشهاى آن اگر انقلابى بمانيم و ارزشها را پاس بداريم روزنه هاى اميد همچنان باز است و:

(… زندگى در ايران اسلامى روز به روز شيرين تر خواهد شد و ملت ايران به (حيات طيّبه) اسلامى كه شايسته آن است دست خواهد يافت.)4