آن چه به عنوان سرفصل درس مبانى انديشه هاى سياسى در اسلام تصويب شده, بدين ترتيب است: هدف: آشنايى با متون و منابع اسلامى در زمينه انديشه هاى سياسى به نحوى كه دانشجو از قدرت استفاده از متون اسلامى برخوردار گردد. مقدمه: رابطه دين و سياست (با استفاده از متون و منابع اصيل اسلامى). بخش اول: مبانى انديشه هاى سياسى در قرآن (آيات الاحكام سياسى), سياست و حكومت, مبارزه انبيا با جبهه طاغوت, مساوات, آزادى, استقلال, آراى عمومى, شورا, امربه معروف, جهاد, جنگ و صلح, قراردادهاى سياسى, حكميت, وحدت, حكومت جهانى و امامت مستضعفان و... بخش دوم: مبانى انديشه هاى سياسى در حديث و سيره: قسمتى از سيره پيامبر(ص) و خطبه ها و نامه هاى سياسى نهج البلاغه. بخش سوم: قواعد سياسى فقه از قبيل نفى سبيل, معاونت بر اثم, غرر, ميسور, بدعت و تشريع و ولايه الحاكم. همان گونه كه مشخص است هدف اعلام شده براى اين درس, صرفا آشنايى با متون و منابع اسلامى مربوط به انديشه سياسى در اسلام مى باشد. بر اين اساس سه بخش طراحى شده, مواد خامى از فقه سياسى در اختيار دانشجو قرارمى دهد. با توجه به اين مطلب كه متون مقدس به خودى خود در اختيار ما قرارندارند و اين برداشت از متون است كه در انديشه دانشوران اسلامى (يا دينى) ديده مى شود, بايد مبانى انديشه را به مباحث روشى و معرفتى دانشمندان و متفكران اسلامى تعريف كنيم. در اين صورت است كه دانشجو در كنار برخورد با مجموعه اى از آيات و روايات, درمى يابد كه چگونه بين انتولوژى (هستى شناسى), اپستمولوژى (معرفت شناسى) و آراى سياسى متفكران ارتباط برقرارنمايد, فلسفه سياسى و آراى سياسى انديشمندان را در ذيل فلسفه عمومى آن ها بازشناسد, بين فلسفه سياسى و فقه سياسى در روش و حيطه تفاوت قائل شود و در عين حال ارتباط دوجانبه آن ها را بررسى نمايد, تاثير هرمنوتيك و بحث زمان و مكان در انديشه هاى سياسى را بشناسد, علل و مبانى تمايل پژوهش گران مختلف به دين حداكثر, دين حداقل و سكولاريزم (دنيوش) دينى را بكاود, و نهايتا با استفاده از آيات و روايات معصومين(ع) آن ها را محك بزند. بنابراين مبانى انديشه هاى سياسى در اسلام را بايد در اين گونه مسائل جست وجو نمود. برعكس, دانشجو اگر با مجموعه بزرگى از آيات قرآنى و سنت نبوى بدون اشاره به مبانى فوق روبه رو شود, اولا: علل تنوع آراى انديشمندان را نخواهد دانست, ثانيا:
لطفا منتظر باشید ...
