حقيقت سخاوت اَلسَّخاءُ ما كانَ ابْتِدَاءً، فَاَمّا ما كانَ عَنْ مَسْأَلَهٍ فَحَياءٌ وَ تَذَمُّمٌ. [ نهج البلاغه، ح 50، ص 1112. ]سـخـاوت بى خواستن بخشيدن است، و آنچه به خواهش بخشند يا از شرم است و يا از بيم سخن زشت شنيدن.