ضايع كردن توشه آخرت
مِنَ الفَسادِ اِضاعَةُ الزّادِ وَ مَفْسَدَةُ الْمَعادِ. [ نهج البلاغه، ن 31، ص 931. ]
از جمله تباهكارى از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است.
در انديشه آينده
وَاذْكُرْ قَبْرَك فَاِنَّ عَلَيْهِ مَمَرَّكَ. [ نهج البلاغه، خ 152، ص 474. ]
گور خويش را به ياد آور، چرا كه بايد از آن بگذرى.